2016-07-30 Od Sosnowca do Jaworzna - część 8

W kolejnej części musiałem dokonać drobnej korekty na mapie firmy Compass. Trasa odcinka siódmego była na długa a trasa ciemnozielona biegnie bardziej na południe od wyznaczonej pierwotnie.

Po opuszczeniu lasu znaleźliśmy się na łące.

Kwitł tutaj goździk kartuzek - Dianthus carthusianorum. Łan z przodu to oczywiście macierzanka zwyczajna - Thymus pulegioides.

Jest też krwawnik pospolity - Achillea millefolium.

Tak jak wszędzie sadziec konopiasty - Eupatorium cannabinum też tutaj jest.

Z traw dominuje trzcinnik piaskowy - Calamagrostis epigeios.

Zerkamy na chwilę w niebo.

Potem zauważamy mocny akcent kolorystyczny. To poziewnik pstry - Galeopsis speciosa.

Mijam ostrożnia błotnego - Cirsium palustre.

Pod nim znajdowała się ogromna czubajka kania - Macrolepiota procera. Niestety, był to stan zdecydowanie zejściowy. Długość jaworznickiego biletu to około 10 cm.

Przechodzimy z pierwszego na drugi kompleks łąkowy.

Tutaj wśród traw sporą domieszkę stanowi trzcina pospolita - Phragmites australis.

Był też goździk kartuzek - Dianthus carthusianorum

Był także goździk kropkowany - Dianthus deltoides.

Zbliżamy się do skraju lasu. Jak widać dominuje tutaj brzoza brodawkowata - Betula pendula.

Dalej dominuje dąb czerwony - Quercus rubra. Jest monotonnie, ale gra świateł zachęciła mnie do wykonania dłuższej sesji zdjęciowej.

Po dłuższej chwili widzę koniec drzewostanu. To był jednak fałszywy alarm.

Bliżej skraju lasu pojawia się zielone runo. Co prawda to tylko niecierpek drobnokwiatowy - Impatiens parviflora, ale zawsze to coś innego.

Ponownie pojawia się brzoza brodawkowata - Betula pendula.

Z roślinności zielnej zauważam dzięgiel leśny - Angelica sylvestris.

I tak dotarliśmy do skraju lasu i linii kolejowej.

Kolejny raz odnoszę wrażenie, że jesteśmy jedynym krajem w Unii, gdzie całkowicie zaniechano jakiejkolwiek gospodarki łąkowej...

Tutaj jest to prawdopodobnie polana śródleśna, która z niejasnych powodów nie uległa spontanicznej sukcesji. Czasami nawet leśnicy sami je utrzymują w takim stanie, aby zwierzyna miała co przekąszać i pobiegać. Fakt, rzadko znajduje łąki, które są koszone.