2016-04-16 Jaworzno - między Wilkoszynem a Ciężkowicami - część 3

W trzecim odcinku tego serialu poruszamy się w osi trasy oznaczonej kolorem fioletowym.

Tym razem zamiast wyjść na wydmę udałem się na położone u jej podnóża bagienko. Są tutaj kępy trzęślicy modrej - Molinia caerulea oraz mchów.

Mech to prawdopodobnie złotowłos strojny - Polytrichastrum formosum. Gdyby było inaczej, zawsze można poprawić. Sądzę, że ta sesja zdjęciowa będzie wystarczająca.

A poza tym było tak.

Dziki też tutaj zaglądają.

Są też duże kępkowe turzyce, ale nie będę ich nazywał.

Jest jeszcze wierzba. Prawdopodobnie Salix aurita.

Oto kolejny płat z kępami trzęślicy modrej - Molinia caerulea. Wyglądają jak zorganizowana grupa na placu apelowym.

Pomiędzy nimi zauważyłem żabę trawną. Trochę, żeśmy się pogonili, ale w końcu udało mi się ją przekonać do pozowania.

Teraz jestem pod pod linią energetyczna. Na początku patrzę na południe, czyli na wydmę, potem na północ.

I tak osiągnąłem skraj Klinu. Czeremcha zwyczajna - Padus avium właśnie rozwija pączki kwiatowe.

Idę w głąb wzdłuż suchego rowu melioracyjnego, a właściwie pacyfikującego to dawne bagno.

Mijam niezwyczajną sosnę zwyczajną - Pinus sylvestris, ze względu na swoje tajemnicze oczko.

Teraz kilka widoków ogólnych.

To drzewo poprzednio też mijałem.

Jest też kolejna żaba trawna, bardziej ciemna.

Klucząc od czasu do czasu natrafiam na torfowce - Sphagnum.

Był też tujowiec - Thuidium tamariscinum.

I tak osiągam las w sąsiedztwie linii przesyłowej przecinającej ten fragment lasu.

Na tym zdjęciu z Thuidium z lewej widać wątrobowca, chyba Chiloscyphus.

Znaczy się ten teren ma spory potencjał badawczy i zamiana go w jeziorko Wilkoszyńsko-Ciężkowickie poprzez wydobycie spod spodu węgla nie jest najlepszym pomysłem.

Szczerze?? Takich miejsc jest akurat na pograniczu Sląska, Zagłębia i Małopolski cala masa - ale w moim odczuciu, wszystkie to jedynie zaniechane (w jakimkolwiek użytkowaniu) relikty dawnej świetności, których przyszłość jest z góry do przewidzenia, także 'rezerwatów' tu nie widzę...

Zdaję sobie sprawę z tego, że to głos wołającego na puszczy. a poza tym rezerwatów nam tutaj nie potrzeba. I tak mamy więcej gatunków roślin i zwierząt chronionych niż w niektórych parkach narodowych. Po prostu ta sytuacja dowodzi, że przyroda zawsze jakoś sobie poradzi. Tym nie mniej za chwilę ruszam z kolejnym odcinkiem tego serialu. Około 50 lat temu w wyniku badań prowadzonych przez moich poprzedników wieszczono totalną zagładę przyrody szeroko pojmowanej ziemi chrzanowskiej i Jaworzna. A tym czasem jest tak, jak to pokazuję w wielu fotoreportażach.

- i tu się robi ciekawie: czy są jakiekolwiek możliwości porównawcze tego, co na konkretnych stanowiskach występowało przed pół wiekiem a dziś???

No to poprawiamy - ta kępa to Polytrichum commune. Na tej polance jest i ciekawszy, mały płonnik - Polytrichastrum longisetum, podawany stąd już przez Rehmana przed 150 laty (=P. gracile, Jeziorki). P. formosum jest na Kuligu.

Sphagnum - fimbriatum, Carex - paniculata.

Dziękuję. Wiem też gdzie szukać rosiczek.

Tych czerwonoksięgowych dziadów z załączników też warto szukać na Kuligu... :)

Znaczy się słusznie postulowano, aby i te tereny objąć Obszarem Chronionego Krajobrazu.