nieduże spod wierzb (Russula alnetorum)

21. 10. 2012 śródleśna niecka okresowo zalewana - krzewiaste wierzby, na obrzeżach brzozy, osiki, sosny. Kapelusze poniżej 6 cm średnicy.

Skórka łatwo ściągalna w całości. Smak po chwili lekko palący.

A olszy nie było?

Rosną w pobliżu, może i się jakaś bliżej "wykluła". A w tych krzaczorach łatwo coś przeoczyć.

No to zobaczymy czy R. alnetorum/ pumila, w najgorszym wypadku może to być któraś z odmian czy form R. fragilis, albo inna niespodzianka: D

Jeszcze jeden typ zarzucę. Nie wiem zupełnie dlaczego Russula atrorubens zafiksowała mi się w głowie jako gołąbek tylko i wyłącznie w iglastych. Myślę, że można ją brać pod uwagę, fajnie by było, bo strasznie chciałam ją obejrzeć :)

Zdjęcia już od jakiegoś czasu czekały w gotowości do uzupełnienia wątku, ale co chwila coś mi wypadało, przez co nawet trochę się wytrąciłam i musiałam sobie odświeżyć temat.

Przeszłam przez kilka kluczy, które (biorąc pod uwagę wszystkie możliwe warianty) kierowały mnie do:

R. atrorubens

R. alnetorum (olsza zielona)/ R. pumila (olsza czarna, o. szara)

R. laccata (wymieniana głównie z siedlisk z wierzbą - Salix repens, S. herbacea, S. retusa, S. altrocinerea, S. neotricha)

R. carminea

Na wstępie odrzuciłam:

R. fragilis - ma bardziej kuliste zarodniki oraz dermatocystydy wieloseptowane

R. atrorubens - ma mniejsze zarodniki, dcy czernieją w SV

R. carminea - ma mniejsze zarodniki, łysinka wyraźnie amyloidalna

Do dokładnego przeanalizowania zostały dwa gatunki: Russula alnetorum/ pumila oraz R. laccata/ norvegica.

Pomijając monografie, o pierwszym można więcej poczytać pod poniższym linkiem, warta uwagi jest tabelka z cechami odróżniającymi R. alnetorum/ pumila, tak jak w większości opracowań dla R. pumila podaje się większe zarodniki (obecnie to jeden gatunek):

cybertruffle.org.uk

Rozważania na temat R. laccata/ norvegica są w tej publikacji (obecnie to jeden gatunek):

cybertruffle.org.uk

Nie widziałam żadnego z tych gołąbków, dlatego nie odważę się na ostateczne typowanie. Natomiast jest szansa, że Tomek rozwieje wątpliwości, na co jak zwykle liczę :)

Moje obserwacje:

Skórka łatwo schodzi z zielnikowego okazu, miąższ pod nią jest różowawy, policzyłam nawet blaszki i ich liczba waha się w okolicach 100. Na jednym kapeluszu widać wysyp, który jest kremowy, ale w przypadku eksykatu to nic nie przesądza.

Cechy mikro skomentuję przy zdjęciach.

blaszka w KOH, cystydy liczne

blaszka w SV, zawartość cystyd nieco ciemnieje

skórka w KOH - włoski tępe, trochę powyginane, dermatocystydy w przeważającej części jednokomórkowe i krótkie, inne dłuższe, rzadko 2-septowane, raz widziałam 3 przegrody, w głębszej warstwie liczne przewody mleczne

skórka w KOH ze środka kapelusza - chciałam sprawdzić, czy włoski w tym miejscu są obszerniejsze (opis R. laccata - Sarnari), jednak nic takiego nie zaobserwowałam, na tym zdjęciu mało je widać ze względu na grubą żelową warstwę

j. w., tutaj widać 3 przegrody

skórka w SV - dcy ciemnieją, widać również zawartość odbijającą światło

skórka w H2O - widać fioletowy pigment

Zarodniki szeroko elipsoidalne, wśród nich sporo wyraźnie wydłużonych, łysinka raczej słabo amyloidalna, mierzyłam 4-krotnie, ale jak widać wielkości są zbliżone:

1/

(7. 4) 7. 8 - 9 (9. 2) x (5. 6) 5. 8 - 6. 7 (7. 1) µm

Q = (1. 2) 1. 3 - 1. 4 (1. 5); N = 68

Me = 8. 4 x 6. 2 µm; Qe = 1. 3

2/

(7. 5) 7. 9 - 9 (9. 7) x (5. 9) 6. 1 - 7 (7. 6) µm

Q = (1. 2) 1. 23 - 1. 35 (1. 4); N = 48

Me = 8. 4 x 6. 5 µm; Qe = 1. 3

3/

(7. 4) 8 - 9 (9. 4) x (5. 9) 6. 1 - 7 (7. 3) µm

Q = (1. 2) 1. 22 - 1. 3 (1. 5); N = 48

Me = 8. 5 x 6. 5 µm; Qe = 1. 3

4/

(7. 2) 7. 9 - 9. 2 (9. 7) x (5. 9) 6. 2 - 7. 6 (7. 9) µm

Q = (1. 1) 1. 2 - 1. 3 (1. 4); N = 65

Me = 8. 5 x 6. 9 µm; Qe = 1. 2

Ornamentacja:

(0. 4) 0. 42 - 0. 58 (0. 6) µm

N = 30

Me = 0. 5 µm

Chyba R. alnetorum. R. laccata powinna mieć zdecydowany piekący smak.