2014-12-13 Tenczynek - buczyna na Buczynie - część 2

W drugim odcinku wędrujemy trasą oznaczona kolorem żółtym. Droga na szczyt w okolice krzyża jest oznaczona prawidłowo. Droga powrotna na pewnym odcinku pokryła się z trasą łososiową. Jest to miejsce nieco powyżej punktu w którym napis Buczyna przecina linię trasy.

Teraz zmierzamy do szczytu. Przy okazji odsłania ma się widok na stok wschodni.

Jeden z tamtejszych buków pospolitych - Fagus sylvatica opanowały hubiaki pospolite - Fomes fomentarius.

Korony tutejszych wiodących drzew są bardzo rosochate. Po ich pniach wspinają się bluszcze pospolite - Hedera helix.

Teraz zerkamy na południowy-wschód.

Na szczycie wzniesienia zauważamy liczne niewielkie wgłębienia. Jak dla mnie to zjawiska krasowe.

I tak powoli zbliżamy się do krzyża na stoku południowym.

W drodze do niego mijamy niewielką skałkę.

Spod krzyża rozciąga się taki widok na południe.

Buki pospolite - Fagus sylvatica w tej okolicy są bardzo pokręcone.

Jedna ze skałek ma wyraźnie ziarnistą strukturę charakterystyczną dla bioherm sinicowo-gabkowych.

Teraz zerkamy na południe mając krzyż za plecami.

Następnie zauważam, że niektóre drzewa nie zrzuciły liści na zimę.

Teraz zaczynamy zawracać. Stok jest bardzo strony.

Teraz obchodzimy jedno z głębszych obniżeń. Tutaj najważniejszym drzewem jest grab pospolity - Carpinus betulus z licznymi pędami odroślowymi.

Następnie mijamy dąb szypułkowy - Quercus robur.

A to już lipa drobnolistna - Tilia cordata z pędami odroślowymi.

Idąc cały czas trzymamy się partii szczytowej.

Co pewien czas zerkamy w głębię obniżenia.

Wreszcie docieramy do tej części lasu w której rządzi brzoza brodawkowata - Betula pendula.

Teraz brzezina ponownie przechodzi w buczynę.

Teraz widać zabudowania u podnóża zachodniego stoku Buczyny.

T tak doszliśmy do miejsca, gdzie trasa żółta styka się z trasą łososiową. Idąc nią mijaliśmy to drzewo.

Na jego pniu ktoś wyskrobał taką promienistą strukturę.

Była tutaj także brzoza brodawkowata z intrygującą szczeliną w pniu,

Wędrówkę kończymy przy martwym, omszałym bukowym pniu.