2006-06-13 Chełm i Chełmek

Tak jak w tytule. Na początku poruszam się po rejonie Chełmu Śląskiego a dokładniej po dobrze nam znanej z wielu wątków Smutnej Górze. Tak to prezentuje się na mapie firmy Compass.

Na Smutnej Górze najważniejszy jest cmentarz choleryczny u stóp wschodniego stoku wzniesienia. Już wtedy stan tablic informujących o tym miejscu nie nastrajał optymistycznie. Do 2014 roku nie nastąpiły tutaj istotne zmiany.

Ofiary epidemii spoczywają pod tymi skupieniami żarnowca miotlastego - Sarothamnus scoparius. Jest tutaj jeszcze pewna ilość wrzosu pospolitego - Calluna vulgaris.

Udając się do punktu drugiego, czyli drzewostanu na szczycie wzniesienia minąłem trzmielinę zwyczajną - Euonymus europaea zaatakowaną przez namiotnika.

W lesie dla mnie najważniejsze były warpie i związane z nimi osady najwyższego pietra antropocenu.

Lokalnie dominuje niecierpek drobnokwiatowy - Impatiens parviflora.

W innych miejscach rządzi jesion wyniosły - Fraxinus excelsior.

Tak przejawia się lokalny antropocen.

A to warpie na stoku wschodnim. Tutaj rośnie grusza - Pyrus.

Inne warpie zostały zrekultywowane poprzez zasypanie ich gruzem.

Następnie bardzo szybko przemieściłem się nad Przemszę. Teoretycznie nie ma barwnego epitetu, chociaż ostatnio na mapach w sieci figuruje jako Czarna Przemsza. Tak ta rzeka nazywała się na całej długości jeszcze na początku ubiegłego wieku. Zresztą co tu dużo mówić - kolor cieczy w korycie, dzięki Mysłowicom jest zgodny z nazwą.

Kolejne bardzo szybkie przejście. Zdobywamy zachodni stok wzniesienia Grodzisko z kamieniołomem Skała. Oto blok wapienia z norami Rhizocorallium.

Oto inny przypadkowy rumosz skalny.

W tej okolicy pojawiła się szałwia łąkowa - Salvia pratensis.

Duży kamieniołom sobie odpuściłem, decydując się na obejrzenie mniejszego znajdującego się bliżej cmentarza. Tak ta okolica wyglądała, gdy spoglądałem z jego krawędzi na zachód.

Wystarczyło jednak zajrzeć do środka, aby czar prysnął.

Tym nie miej przyjrzałem się krawędzi oglądając powstawanie studni krasowej.

A zakończenie antropocen.

Jak widać dominują fragmenty nagrobków, w tym krzyże, bo Polska to przecież katolicki kraj.