2013-11-18 Regulice - powrót do Grojca

Wędrując boczną odnogą jaru w stokach Brandyski dotarłem do miejsca, gdzie krzyżują się leśne przedłużenia ulic Słowikowa, Drozdowa oraz Brandyska. Przez chwilę pokręcę się w tej okolicy a następnie zdecydowanie ruszę na wschód trasą oznaczoną kolorem fioletowym.

W szczytowym odcinku tego wąwozu pojawiają się wyraźnie, chociaż niewielkie progi denudacyjne. W podłożu odsłania się less.

Jak widać część miejscowej ludności uprawia tutaj "Łomżing". A poza tym widać gajowiec żółty - Galeobdolon luteum.

Paprocie reprezentuje tutaj nerecznica samcza - Dryopteris filix-mas.

Za chwilę znajdę się na górze.

Już tam jestem i teraz spoglądam za siebie, czyli w dół wąwozu.

Idę teraz wąską dróżką wzdłuż wąwozu.

Docieram do innej poręby.

Następnie znajduję kolejną odnogę jeszcze innego wąwozu.

W drodze do niej mijam skrzyp leśny - Equisetum sylvaticum.

Napis na drzewie dotyczy administracji leśnej.

Nieco dalej znajduje się złamane drzewo na które wspinał się bluszcz pospolity - Hedera helix.

W drzewostanie jak widać na podstawie opadłych liści spotykamy klon jawor - Acer pseudoplatanus.

Jest też dąb bezszypułkowy - Quercus petraea.

Znaczący udział ma jeszcze buk pospolity - Fagus sylvatica.

Jestem już na drogach i zerkam na zachód. Po lewej mamy leśne przedłużenie ulicy Brandyska po prawej ulicę Drozdową.

O bliskości cywilizacji świadczy obecność żółtlicy owłosionej - Galinsoga ciliata.

Skręcam teraz w kierunku Grojca. Przy drodze mijam kapliczkę.

Las po obu stronach drogi jest stosunkowo młody.

W drzewostanie dominuje dąb czerwony - Quercus rubra. Pomiędzy liśćmi trafia się to i owo, świadczące o lokalnej kulturze.

Pojawił się również samotny kruszczyk szerokolistny - Epipactis helleborine.

Dominującą paprocią jest w tej okolicy wietlica samicza - Athyrium filix-femina.

Pojawia się także sporo pokrzywy zwyczajnej - Urtica dioica.

Towarzyszy jej dzięgiel leśny - Angelica sylvestris.

Znajduję także pieniek po brzozie brodawkowatej - Betula pendula. Ma ona tak jak drzewo z czwartej części mocno piłkowane liście.

Ponieważ tak naprawdę trwała jesień wreszcie udało mi się spotkać jaskrawo przebarwione siewki dębu czerwonego - Quercus rubra.

Dla kontrastu siewki jesionu wyniosłego - Fraxinus excelsior były jeszcze zielone.

Widać już zabudowania Grojca. Jednocześnie w drzewostanie pojawia się płat okazałych świerków pospolitych - Picea abies.

Przy drodze znajdujemy samotną nawłoć kanadyjską - Solidago canadensis.

A poza tym pod płatami jeżyny Bellardiego - Rubus pedemontanus skrywają się egzotyki charakteryzujące niektóre osady najwyższego piętra antropocenu.

Oderwijmy się na chwilę od tego co pod nogami i spójrzmy przed siebie. Jak widać stok Brandyski jest bardzo stromy.

Wracamy na drogę.

Mijamy kolejne skupiska osadów najwyższego piętra antropocenu.

Ruszam teraz szybko ku pierwszym w tej okolicy zabudowaniom Grojca.

Po dojściu do skraju lasu zerkam za siebie.

Mając przed oczyma niektóre dotychczasowe widoki oraz treść tablicy można śmiało uznać, że okoliczną ludność tworzą analfabeci.