2012-12-08 Kraków - końcówka z przerywnikiem

W dalszym ciągu naszej krakowskiej ekspedycji postanowiliśmy się ukulturalnić i zajrzeć do Pałacu Sztuki, aby obejrzeć wszystkie wystawy. Na początku jednak posadzka w holu. Dwa rodzaju marmurów. Czerwone płytki to moim zdaniem Roso Verona, zaś jasne sudecka Marianna Zielona.

Następnie było pociągowe malarstwo Małgorzaty Karp-Soi. Podobało się.

Potem przyszedł czas na Ucztę u Mistrzów. Również podobało się.

Następnie zeszliśmy na najniższy poziom.

Tutaj króluje Pejzaż Ludzki. Tym razem mieliśmy mieszane uczucia, ale każdemu z naszej piątki nie podobało się coś innego.

Stąd też można było wyjrzeć na Plac Szczepański i obejrzeć osławioną fontannę z niskiej perspektywy.

Po opuszczeniu pałacu przyjrzeliśmy się zimozielonym różanecznikom. Teraz po działaniach hodowców to tylko jakiś Rhododendron, aczkolwiek bazą dla licznych odmian jest o ile dobrze kojarzę Rhododendron catawbiense.

Potem udaliśmy się na dłuższe posiedzenie w okolicy Bagateli.

Przerywnik miał miejsce w lokalu, który opuszcza się po takich schodach.

W dobrych humorach, zdziwieni, że zrobiło się nieco ciemno ruszyliśmy dalej na spacer po plantach. Oto okazały jesion wyniosły - Fraxinus excelsior.

W sumie na celownik wzięliśmy okolice Uniwersytetu Jagiellońskiego.

Chociaż miałem niejakie kłopoty ze stabilizacją obrazu sfotografowałem te płaczące buki zwyczajne - Fagus sylvatica.

Teraz idziemy o ile dobrze pamiętam ulicą Gołębią.

Po drodze mijamy budynki z wapieniami jurajskimi w których tkwią buły krzemienne.

A to już narożnik rynku u zbiegu ulic Wiślnej oraz Św. Anny i pomnik Jana Kapistrana.

Na rynku było gwarno, wszak trwał przedświąteczny jarmark.

Zapewne tylko my co jakiś czas zwracamy uwagę na to, że te kolumny są wykonane z granitu pochodzącego z wysp Alandzkich.

Dla odmiany posadzka w Sukiennicach to dolomit z Libiąża.

Tutaj też było gwarno i tłoczno.

A to już otoczenie pomnika Adama Mickiewicza. Te pachołki są w większości wykonane z granitu skandynawskiego.

Jest jednak parę wykonanych z granitu karkonoskiego z okolic Szklarskiej Poręby, który rozpoznaje się po charakterystycznych prostopadłościennych, różowych ortoklazach.

Między Sukiennicami a Kościołem Mariackim tłum był jeszcze bardziej gęsty. I tylko naszej piątce nie udzielał się szał zakupów.

My spojrzeliśmy pod nogi i obejrzeliśmy sobie szare granity strzegomskie skomponowane z porfirową kostką z Miękini.

Robiło się coraz bardziej ciemno. Szybko przeszliśmy przez Mały Rynek w kierunku Bramy na Gródku.

Oto ostatnie finałowe zdjęcie wykonane na trawersie ulicy Westerplatte.

Cóż kłopoty ze stabilizacją obrazu nasiliły się a ponadto wolałem nie posiłkować się lampą błyskową.