2012-09-14 Chrzanów - po prostu Katarzyna

Tedy znajdujemy się blisko skraju kamieniołomu Żelatowa. Jest to 8 przystanek przyrodniczej ścieżki dydaktycznej. Teraz zaliczymy ciemnoniebieską pętelkę.

Okolicę w której się znajdujemy prezentowałem już na tym forum między innymi tutaj - [bf#481516] Wówczas był to stan na rok 2008, teraz jesteśmy tutaj nieco ponad cztery lata później. Idziemy do krawędzi wyrobiska lekceważąc kolejne przeszkody.

Spoglądamy teraz na starszą część wyrobiska. W tym miejscu utrzymują się niewielkie młaki. W 1996 roku stwierdzono tutaj występowanie sieweczki obrożnej.

A tak wygląda część obecnie eksploatowana.

Teraz przyjrzymy się blokowi z wypreparowanymi szczątkami koralowców. Tak zwane ciasto skalne tworzą tutaj krynoidy, czyli szczątki liliowców. Ten sam blok pokazywałem w 2008 roku. Albo blok został w międzyczasie przewrócony, albo upływ czasu zrobił swoje.

Zerkamy teraz na starszą ściankę. Tutaj widać kolejny desant sosny zwyczajnej - Pinus sylvestris.

Jeszcze ostatni rzut oka na dno części aktualnie eksploatowanej.

Jesteśmy na kraju lasu i idziemy jego krawędzią ku górze. Na drzewach widać ślady po pożarze.

Zanim wejdziemy do środka, czyli w rejon przystanku nr. 9 jeszcze zerkniemy na skraj kamieniołomu. Oto trzęślica modra - Molinia coerulea.

Spogląmy z tego miejsca po raz ostatni na starszą część wyrobiska.

Wkraczając do lasu bez trudu odnajdujemy kolejne znaki przyrodniczej ścieżki dydaktycznej.

Chociaż nie zawsze jest to możliwe, ponieważ bór stał się miejscami bardziej mieszany.

Las cechuje swoista kombinacja gatunków borowych oraz grądowych.

Przykładowo przylaszczka pospolita Hepatica nobilis także tutaj jest godna swojej nazwy.

Pewną ciekawostką jest tutaj nowy gatunek inwazyjny, czyli orzech włoski - Juglans regia.

Inną osobliwością jest obecność trzęślicy modrej - Molinia coerulea. Ta programowo mieszkanka wilgotnych łąk na szczytach wielu chrzanowskich wzgórz czuje się znakomicie.

Ostatnie zdjęcie z tego lasu przedstawia płat orlicy pospolitej - Pteridium aquilinum na tle ściany sosny zwyczajnej - Pinus sylvestris.

Następnie szybko opuściliśmy to miejsce i udaliśmy się dalej. Potem były Żelatowa, Pogorzyce, Płaza i na końcu Chrzanów, ale te miejsca już pokazałem.

PS. W 2008 roku, kiedy wytyczałem tutaj tę ścieżkę powiedziano mi, że wolno. Czy wciąż spacerujący tutaj mogą się czuć upoważnieni nie wiem.