2012-05-24 Jaworzno, cmentarz Pechnicki - część 1

W ramach jednej z wyróżnianych w Jaworznie Podwala powierzchni badawczych znajduje się cmentarz Pechnicki. Spójrzmy od razu na mapę firmy Compass, gdzie zaznaczyłem jego lokalizację.

Na początku rzut oka na tę nekropolię z ulicy Grunwaldzkiej od jej północno-zachodniego krańca.

Niedawno mur cmentarny rozpadł się i został odnowiony. Jest w nim kilka ciekawych okazów geologicznych. Oto wapień z intraklastami.

Drugi kamień to wapień lub dolomit komórkowy.

Przyroda jak widać nie próżnuje. Oto wyjście rdestowca ostrokończystego - Reynoutria japonica.

Nieco dalej pojawił się mniszek - Taraxacum.

Mocno zazieleniła się konyza kanadyjska - Conyza canadensis.

Ponownie zerkamy przed siebie znad muru okalającego nekropolię.

Jesteśmy już przy południowo-wschodnim krańcu cmentarza. Tutaj rośnie zdrowy wiąz górski - Ulmus glabra o charakterystycznych blaszkach liściowych.

Zlokalizowano tutaj również cmentarz żołnierzy radzieckich.

Jestem już na terenie właściwego cmentarza. Będę go przede wszystkim traktować jako ostoję dzikiej przyrody. Na początku turzyca. Posiłkując się tylko tymi zdjęciami doszedłem do wniosku, że jest to turzyca ściśniona - Carex spicata (C. contiqua, C. muricata).

Pomiędzy pokrytymi czarnymi porostami częściami nagrobków usadowił się desant jaworów - Acer platanoides.

Gdzie indziej jest to tylko podagrycznik pospolity - Aegopodium podagraria.

Część cmentarza porastają bardzo stare drzewa.

Kwatera dziecięca tonie w bujnej zieleni.

Oto część zadrzewiona. Tutaj pod okazałym egzemplarzem topoli berlińskiej - Populus x berolinensis spoczywa zasłużony dla jaworznickiego górnictwa węgla kamiennego Emil Oskar Nikiel. Widoczne w lewym górnym rogu zdjęcia liście klonu zwyczajnego - Acer platanoides pochodzą od rosnącego niedaleko innego drzewa.

Ozdobą tej części cmentarza są niektóre nagrobki oplecione bluszczem pospolitym - Hedera helix. Niestety jest on po części usuwany. Cóż widocznie tak być musi.

Na zakończenie tej części fotoreportażu obejrzyjmy śniedek baldaszkowy - Ornithogalum umbellatum. Sama roślina nie jest czymś nadzwyczajnym. Liczy się porażający ją grzyb. To było pierwsze moje spotkanie z rdzą Puccinia liliacearum. W latach siedemdziesiątych ubiegłego wieku był to gatunek rzadki. Od pewnego czasu rozprzestrzenia się. Jest i na "moim podwórku".