2025-02-08 Pomiędzy Starymi Maczkami a Burkami - część 3

Wędrujemy w dalszym ciągu w górę prawego brzegu Białej Przemszy. Na pewno jesteśmy na wschód od Zespołu Śródleśnych Łąk w Starych Maczkach i zapewne na południe od osady Piernikarka. Oto głóg - Crataegus z porostem Lecanora conizaeoides.

Oto rzeka.

Oto martwa sosna - Pinus sylvestris z pniarkiem - Fomitopsis pinicola.

Idąc dalej trzymamy się brzegu rzeki stosując się do zasady - nie ma drogi, nie ma problemu. Z drzew dominują olsze - Alnus glutinosa.

Oto pnie omszałych powalonych olsz - Alnus glutinosa.

Zielonym akcentem jest kopytnik - Asarum europaeum.

Idziemy dalej wśród olsz - Alnus glutinosa. Na jednej z nich pojawiła się tarczownica - Parmelia sulcata.

Natrafiliśmy na odchody jelenia.

Idąc dalej mijamy szczyt grzbietu kolejnego meandra. Lokalnie przemykamy przez gęste krzewy.

Jest spory płat śniegu.

Jest okazała czeremcha - Padus avium.

Jest drugi płat śniegu.

Jest bardzo okazała olsza - Alnus glutinosa.

Wchodzimy w partię boru.

Wyszliśmy na drogę. Odbija ona na wschód od byłej osady Piernikarka. Stąd do niej mielibyśmy około 400 metrów.

Tutaj do drogi dobija grzbiet łuku meandra z resztkami kładki.

Idziemy dalej.

Oto ostatnie w tej okolicy spojrzenia na Białą Przemszę. To wschodnie ramię jej wąskiego meandra.

Teraz ruszamy zdecydowanie w kierunku osady Burki. Mamy do niej około 900 metrów. Pędzimy przez bór mieszany.

Mijamy gruszę - Pyrus pyraster.

Zdecydowanie przyspieszamy. Bór staje się bardzo mieszany ze względu na sporą ilość dębu - Quercus rubra.

Jest sterana życiem sosna - Pinus sylvestris. Towarzyszą jej młode dęby - Quercus robur.

Jest żarnowiec - Sarothamnus scoparius.

Oto partia bardziej typowego boru mieszanego.

I tak dotarliśmy do drogi będącej ulicą Piernikarka. To osada Burki.

Tutaj blisko drogi znajduje się spora skarpa.

U jej podnóża bije Źródło Burki. Daje ono początek krótkiemu dopływowi.

Okolicę otacza bór mieszany.

Powracamy na ulicę Piernikarka. Wkrótce ruszymy nią na zachód.