2024-12-31 Jaworzno - powrót nad Żeleźnicę - część 1
Kolejny powrót na Izerę. Co prawda rząd powiedział, że więcej naszych pieniędzy na ten koncept nie da, ale tym bardziej trzeba dokumentować jaki pomysł na ten teren ma natura. Zaczynam od skrzyżowania ulicy Promienna z ulicą Wojska Polskiego.
Stąd zerkam na wielkie pustkowie w obniżeniu. Jeszcze w 2022 roku było tutaj przypadkowe zgromadzenie drzew.
Oto pobocze ulicy Wojska Polskiego. Idę przez ten teren w kierunku północno-wschodnim.
Wyrastają tutaj robinie - Robinia pseudoacacia.
Są orlice - Pteridium aquilinum.
Jest trzcinnik - Calamagrostis epigeios.
Po przejściu nieco ponad 200 metrów schodzę na dno doliny.
Rozglądam się po okolicy.
Oto sztuczne źródło Żeleźnicy odległe o około 300 metrów od skrzyżowania ulic Promienna i Wojska Polskiego.
Teraz ruszam na północ lewym brzegiem Żeleźnicy.
Trafiła się ścieżka, którą mogły stworzyć bobry.
Pokonuję niemalże cały ten odcinek Żeleźnicy.
W zaroślach dominują robinie - Robinia pseudoacacia.
Osiągam miejsce gdzie tytułowa rzeka skręca na zachód.
Na początku osiągam miejsce, gdzie koryto rzeki jest ocembrowane.
Tak betonowe pokrycie ocembrowanego kanału wygląda z lewego brzegu.
Oto wody rzeki widoczne z prawego brzegu. Tutaj są najbardziej bogate w żelazo.
Z prawego brzegu zerkam na południe.
Następnie zerkam na północ. Stoki osadnika żłobią rynny erozyjne.
Teraz woda jest mniej żelazista.
Idąc na zachód mijam trzcinnika -Calamagrostis epigeios.
Jest piasek.
Osiągam miejsce, gdzie stoją słupy linii wysokiego napięcia.
Tutaj zauważam, że rzeka bardzo spowolnia a nawet nieznacznie się spiętrzyła.
Na brzegu wyrasta trzcina - Phragmites australis.
Rzeka zdecydowanie przystopowała. Woda cofnęła się do prawobrzeżnego dopływu.
Ruszam na północ. Wody w dopływie prawie nie ma.
Trzymamy się tematu forum. Nie drażnimy się. Ma być miło :) ⇒ szerzej o zasadach i coś jak regulamin