W dalszym etapie naszej wędrówki zdobywamy strome wzniesienie. W drzewostanie dominuje olsza - Alnus glutinosa.
Na lewo dominują brzozy - Betula pendula. Na prawo widać dęba - Quercus robur.
Są olsze - Alnus glutinosa.
Jesteśmy w miejscu o współrzędnych 50. 147122; 19. 579160. To szczyt wzniesienia ze skałą Debruska. Ciągle widać brzozy - Betula pendula.
Debruska znajduje się na zachodnim zboczu wzniesienia. Geologicznie to wapień jurajski biohermy sinicowo-gąbkowej.
Zauważamy olsze - Alnus glutinosa.
Południowo-wschodnia podstawa lasu zdominowana jest przez brzozy - Betula pendula i derenie - Cornus sanguinea.
Trakt jest bardzo wyraźny jak na tak odludną okolicę. Naszym celem jest wzniesienie za kolejną doliną.
Droga wchodzi pomiędzy olsze - Alnus glutinosa.
Jest nerecznica - Dryopteris filix-mas.
Tuż przed strumieniem w dolinie natrafiliśmy na takie przyszłe stanowisko archeologiczne. Ozdabia je nerecznica - Dryopteris filix-mas. Teraz jesteśmy na granicy Filipowic oraz Miękini k. Krzeszowic. Trudno to jednoznacznie rozdzielić.
Oto pierwsze spojrzenie na wzgórze w Miękini. Pokrywają go uprawiane pola uprawne. Jesteśmy na zachód od szczytu.
Chociaż opuściliśmy teren Filipowic tytułu serialu nie zmieniam aby nie wprowadzać zamieszania.