2023-01-28 Zalas, rezerwat Dolina Potoku Rudno - kamieniołom Orlej - część 1

Podczas tej sobotniej wycieczki postanowiliśmy udać się do tytułowego miejsca. Byliśmy tutaj latem ubiegłego roku. Teraz przy braku zieleniny widać więcej geologii, a ona jest tutaj najważniejsza. Startujemy z miejsca odpoczynku Rudno ruszając w kierunku północnym drogą pożarową 4. Na początku zauważamy bardzo rozluźnioną leszczynę - Corylus avellana.

Równolegle do drogi płynie strumień.

Przyspieszamy.

Mijamy olsze czarne - Alnus glutinosa.

Mijamy boczną dolinkę w której znajduje się źródło.

Gnamy dalej.

Od teraz przechodzimy wzdłuż strumienia płynącego przekopem z kamieniołomu.

Zerkamy na lewo.

Idąc dalej zauważamy, że las jest częściowo wyrąbany.

Przy drodze na pniu moim zdaniem topoli osiki - Populus tremula wyrasta pniarek obrzeżony - Fomitopsis pinicola.

Idziemy dalej.

Mijamy lakownicę spłaszczoną - Ganoderma applanatum.

Zbliżamy się do schronu.

Podziwiamy sople lodu.

Teraz schodzimy na dno przekopu. Drogę usiłowały blokować powalone drzewa.

Teraz znajdujemy się przy wierzbie - Salix. Na jej pniu wyrasta czyreń ogniowy - Phellinus igniarius.

Idziemy w górę potoku.

Rozglądamy się po bokach.

Oglądamy fragment infrastruktury technicznej kamieniołomu.

Przechodzimy pod powalonym drzewem.

Omszały murek porasta opończyk - Encalypta streptocarpa.

Oto stary, pokryty glonami owocnik hubiaka pospolitego - Fomes fomentarius.

Oto pierwszy fragment formacji magmą przypiekanych wapieni węglowych.

Trafił się na nich paprotnik kolczysty - Polystichum aculeatum.

Oto kolejne magmą przypiekane wapienie węglowe.

Przechodzimy pod powalonym drzewem.

Za nim zalega wapienny rumosz.

To zwietrzała część tej formacji.

I ponownie częściowo zasłonięte skalne odsłonięcie.

W tej części przekopu wyrasta sporo topoli osiki - Populus tremula.

Strumień płynie wartko.

Ponownie spoglądamy na formację geologiczną.

Powoli zbliżamy się do właściwej niecki wyrobiska.

Na martwym drewnie mamy zejściowe wrośniaki - Trametes. Latem ubiegłego roku były w różnych odcieniach brązu dlatego oznaczałem je jako Trametes ochracea.

I tak stanęliśmy na początku wielkiej niecki wyrobiska. Widoczne skały to zdecydowanie porfir.