Nowe stanowisko Vallisneria spiralis

Nurzaniec śrubowy to bylina wodna z rodziny żabisciekowatych. W warunkach naturalnych występuje w płytkich wodach śródlądowych klimatu subtropikalnego i tropikalnego Afryki Północnej oraz Europy Południowej i Azji Południowej. Jest gatunkiem ciepłolubnym stwierdzonym u nas w podgrzanych wodach jezior Konińskich. Gatunek wykorzystywany jest również w akwarystyce.

Nowo odkrytym stanowiskiem jest glinianka o powierzchni ok. 2 ha. Jak sie wydaje, nie jest ona zasilana żadnym dopływem. który mógłby nieść ze sobą cieplejsze wody. Dodatkowo glinianka znajduje się w zagłebieniu terenu gdzie zapewne spływa zimne powietrze. Glinianka charakteryzuje sie bardzo czysta wodą o nieznanym ph. W tych warunkach Vallisneria porasta gestym kobiercem brzegi, przede wszystkim w południowej, a więc zacienionej!! stronie stawu. Znikoma część roslin wydała w 2021 roku kwiaty z których, pomimo uważnej obserwacji, zauważono tylko kwiaty żeńskie. Dalsza obserwacja pokaże czy roślina tutaj zanika na zimę i czy glinianka w zimie zamarza. Być może, choć to odważna hipoteza, glinianka jest zasilana cieplejszymi wodami podziemnymi. Aby to stwierdzic można przeprowadzać cykliczne pomiary temperatury wody. Czas zatem pokaże czy w gliniance rzeczywiście panują specyficzne warunki czy też Vallisneria ma jednak większą odporność na zimno niż się sądzi.

xxx

xxx

xxx

kwiat żeński

To rzeczywiście interesujące znalezisko. Pomijając fakt nieznanego pojawienia się tego antropofitu, zadziwia łatwość zadomowienia się w tym zbiorniku. W dobie niepodzielnego panowania człowieka na Ziemi, jak niektórzy chcą, w epoce antropocenu, rośliny różnymi drogami i sposobami rozprzestrzeniają się po globie. Podam jeszcze jeden przykład, może bardziej prozaiczny, łobody Atriplex micrantha, która „zasilana” solą drogową zadomowiła się na poboczu obwodnicy Żar. Tutaj można domniemywać, że łoboda dotarła z niemieckich dróg szybkiego ruchu (skąd jest podawana) na kołach pojazdów zmierzających do strefy przemysłowej miasta. W przyszłości, ten efemerofit ma szansę stać się tzw. gatunkiem autostradowym i stałym elementem rodzimej flory. Te i inne ciekawostki z terenu badań flory południa lubuskiego zamieścimy we wspomnianej wcześniej publikacji.

update - dziś 30. 11. obserwowano kwiaty męskie unoszące sie na powierzchni wody. Prawdziwym wyzwaniem okazało się zrobienie im wyraznego zdjecia ponieważ żaden nie przekracza 1 mm!!! Zaiste niezwykła to roślina, jej sposob rozmnażania się zdumiewa. Postaram się odnalezc podwodne kwiatostany męskie otulone swoistą kolbą. Zamierzam również mierzyć zimą temperaturę wody, może wyjaśni się fenomen zasiedlenia tego zbiornika przez V. spiralis.

już nie jestem pewien czy znalazlem kwiaty męskie czy nie, to chyba troche za pozno, sprobuje w przyszłym roku. Być może jak często bywa u Vallisneria spiralis, roslina w tym zbiorniku to tylko osobniki żeńskie? W jednej zatoczce rosliny wydzielaly bąbelki powietrza, ktore na powierzchni wyglądaly jak piana. Roslina ta zwlaszcza w okresie jesiennym uwalnia duze ilości tlenu, gdy sezonowo zmienia sie temperatura wody. Zmierzona dziś 1. 12. 2021 temperatura wody byla taka sama jak powietrza, 7 C.

(wypowiedź edytowana przez romek68 02. grudnia. 2021)

również Hottonia palustris wypuszcza pęcherzyki tlenu... ciekawe jaka jest tego przyczyna?

Może fotosynteza?:-)

Pisanie, że to jest fotosynteza nie jest szczerze mówiąc specjalnie odkrywcze. Przydałoby się raczej wyjaśnienie czemu inne rośliny wodne tak nie babelkuja lub dlaczego tylko znikoma część populacji Vallisnerii bąbelkuje a reszta roślin nie? Co takiego sprawia, że Hottonia i Vallisneria robią to w taki sposób?