2019-10-12 Ruda Śląska, Kochłowice - był sobie Gródek

Jest, a jakoby go nie było. Tutaj coś się działo od końca wieku XIV po połowę wieku XV. Odnalezienie tego miejsca nie jest łatwe. Zatem znaleźliśmy się w Rudzie śląskiej Kochłowicach. Od kościoła p. w. Świętej Trójcy jedziemy na północ. W okolicy krzyża skręcamy w ulicę Barbary i zatrzymujemy się w rejonie oczyszczalni ścieków.

W tym momencie odbijamy na północ idąc przez niewielki las. Prowadzi tutaj szeroka gruntowa droga.

Po drodze zauważamy kępy rdestowca japońskiego uszkodzonego pierwszym tej jesieni przymrozkiem.

Idziemy dalej.

Mijamy skupisko brzozy brodawkowatej - Betula pendula.

Oto kolejny uszkodzony przez przymrozek rdestowiec japoński - Reynoutria japonica.

Dla odmiany nawłociom kanadyjskim - Solidago canadensis nic się nie stało.

Jest także kolejna patologia związana z obecnie obowiązującą ustawą o gospodarce odpadami.

I tak wyszliśmy na otwartą przestrzeń. Teraz wybieramy ścieżkę biegnącą na północny zachód.

Za skupiskiem brzozy brodawkowatej - Betula pendula znajduje się oczyszczalnia ścieków.

Osiągamy drogę biegnąca na zachód. Idziemy nią dalej.

Na północ od drogi znajduje się była hałda. Na wprost widać grupę topoli włoskiej - Populus nigra var. Italica.

Oto kolejny usychający rdestowiec japoński - Reynoutria japonica.

Grupa topoli włoskiej - Populus nigra var. Italica jest bardzo blisko.

Osiągamy kolejne skrzyżowanie dróg.

Dochodzimy do strumienia, który płynie tutaj niemalże od zawsze. W XIV wieku też tutaj był.

Przekraczamy strumień, odbijamy w lewo. Gródek jest gdzieś przed nami. Na razie mijamy wierzbę iwę - Salix caprea.

Gródek jest gdzieś tutaj, ale na razie mamy inwazyjne orzechy włoskie - Juglans regia.

Wreszcie w krzakach zauważamy tablicę informacyjną.

Cel naszej wyprawy skrywa się za tablicą zakazującą pewnych działań.

U podnóża wzniesienia znajdujemy kolejne orzechy włoskie - Juglans regia.

Są też chaszcze z pokrzywą zwyczajną - Urtica dioica.

Wchodzimy na teren Gródka. Na początku fosa.

Wchodzimy na pagórek. Stoki wzniesienia opanowała brzoza brodawkowata - Betula pendula. Towarzyszy jej dąb czerwony - Quercus rubra.

Jesteśmy na szczycie. Widać, że nic nie widać. Drzewostan bez zmian.

Oto zbliżenie dębu czerwonego - Quercus rubra.

Zerkam pod nogi. Oto płat janowca barwierskiego - Genista tinctoria.

Na szczycie wyrasta również wierzba iwa - Salix caprea.

Teraz zerkamy na stok wschodni w taki sposób aby uwiecznić swoje cienie.

Barwnym akcentem był tutaj muchomor czerwony - Amanita muscaria.

W drzewostanie poza wierzbą iwą - Salix caprea pojawia się jeszcze topola osika - Populus tremula.

Opuszczamy wzniesienie. Po drodze mijamy dąb szypułkowy - Quercus robur.

U podnóża stożka znajduje się płat trzcinnika piaskowego - Calamagrostis epigeios.

Zerkam w kierunku głównej drogi. Pojawia się topola włoska - Populus nigra var. Italica.

Zanim na nią wyszliśmy wykonałem dłuższą sesję zdjęciową z chabrem - Centaurea oxylepis. Generalnie stan zejściowy, ale są nieliczne koszyczki z bocznych pędów.

Teraz wchodzimy na hałdę. W niektórych łupkach widać ślady flory karbońskiej.

Powierzchnię hałdy porasta zielony kobierzec.

Obecnie z całą pewnością można oznaczyć rogownicę pospolitą - Cerastium holosteoides. Jest jeszcze coś z rodziny Boraginaceae.

Oto kolejna topola osika - Populus tremula.

Po prostu wracamy do samochodów.