W lesie, generalnie zalecana jest ostrożność. W pewnych sytuacjach, prawie każdy z jego mieszkańców może okazać się w mniejszym, lub większym stopniu niebezpieczny. Uwagę i rozwagę, trzeba zawsze zachowywać. Każde zwierze ma pewną granicę osobistego bezpieczeństwa, której nie należy przekraczać. Im uważniej się chodzi, tym mniejsze niebezpieczeństwo konfliktu.
Ale robienie z dzików potworów, rzucających się na wszystko w polu widzenia z morderczymi zamiarami, jest wielkim nadużyciem. Mam z nimi nieustanne spotkania, często bardzo bliskie. Choćby i w ta niedzielę locha strasznie na mnie nafukała.. Spała sobie pod leszczynami i ja ją obudziłem (ale przeprosiłem ;-)). Nawrzeszczała na mnie i zwiała. Tydzień temu, w czasie jednego wyjścia miałem dwa bardzo bliskie spotkania z samotnymi dzikami. I jak zawsze - dzik mi naubliżał, ja się natychmiast zatrzymywałem w bezruchu, dzik odbiegał, czasem pomstując na mnie po dziczemu ;-). Żadne zwierze, nawet potężny dzik, nie atakuje bez wyraźnego powodu i mając drogę odwrotu. Atak, to zawsze ryzyko dla obu stron i ostateczność. Obrona poprzez atak to desperacja wynikająca z braku możliwości odwrotu. Na lochy z młodymi, szczególnie w początkowym okresie, trzeba bardziej uważać. Łatwo nadziać się na lochę w barłogu i lepiej jej tam nie niepokoić. Ale też atak nie będzie natychmiastowy. Rytuał straszenia, ostrzegania i pozorowanych szarż to stały element odstraszania intruza. Najgorsze co może się przydarzyć, to wystraszenie młodych. Dopóki nie zaczną kwiczeć wołając o pomoc, nic sie nie powinno stać.
Ale od tego mamy oczy, uszy i nos, aby pilnować otoczenia. W lesie, ostatecznie to my powinniśmy ustępować z drogi jego mieszańcom.. dla naszego własnego dobra ;-). Ze słyszenia znam jeden przypadek, kiedy locha zaatakowała. Ale zaatakowany człowiek, złapał w kufajkę warchlaka... on sprowokował i zaczął wojnę... musiał warchlaka i kufajkę porzucić i uciekać. Ale locha daleko nie goni ;-)
Ale robienie z dzików potworów, rzucających się na wszystko w polu widzenia z morderczymi zamiarami, jest wielkim nadużyciem. Mam z nimi nieustanne spotkania, często bardzo bliskie. Choćby i w ta niedzielę locha strasznie na mnie nafukała.. Spała sobie pod leszczynami i ja ją obudziłem (ale przeprosiłem ;-)). Nawrzeszczała na mnie i zwiała. Tydzień temu, w czasie jednego wyjścia miałem dwa bardzo bliskie spotkania z samotnymi dzikami. I jak zawsze - dzik mi naubliżał, ja się natychmiast zatrzymywałem w bezruchu, dzik odbiegał, czasem pomstując na mnie po dziczemu ;-). Żadne zwierze, nawet potężny dzik, nie atakuje bez wyraźnego powodu i mając drogę odwrotu. Atak, to zawsze ryzyko dla obu stron i ostateczność. Obrona poprzez atak to desperacja wynikająca z braku możliwości odwrotu. Na lochy z młodymi, szczególnie w początkowym okresie, trzeba bardziej uważać. Łatwo nadziać się na lochę w barłogu i lepiej jej tam nie niepokoić. Ale też atak nie będzie natychmiastowy. Rytuał straszenia, ostrzegania i pozorowanych szarż to stały element odstraszania intruza. Najgorsze co może się przydarzyć, to wystraszenie młodych. Dopóki nie zaczną kwiczeć wołając o pomoc, nic sie nie powinno stać.
Ale od tego mamy oczy, uszy i nos, aby pilnować otoczenia. W lesie, ostatecznie to my powinniśmy ustępować z drogi jego mieszańcom.. dla naszego własnego dobra ;-). Ze słyszenia znam jeden przypadek, kiedy locha zaatakowała. Ale zaatakowany człowiek, złapał w kufajkę warchlaka... on sprowokował i zaczął wojnę... musiał warchlaka i kufajkę porzucić i uciekać. Ale locha daleko nie goni ;-)
