Spacerek z rysiem to przygoda naprawdę niezwykła.
Spacerki z psem po lesie no norma.
Ale ja spaceruję po lesie ze swoim kocurkiem - Foxem. Jak się wyszaleje, to po powrocie do domu obowiązkowa długa kocia toaleta i dłuuuugie, dłuuuugie spanie.
Ma przyczepiony do szyi dzwoneczek, tak, że naczęściej wiem gdzie jest. Lubi się też schować, ale gdy się spostrzeże że mnie gdzieś w pobliżu nie ma, to drze się wniebogłosy - wtedy gdy go zawołam po imieniu zaraz biegnie zadowolony, że mnie znalazł.



Po szaleńczych gonitwach trzeba czasem odpocząć





Najtrudniejsze są powroty do domu, oczywiście dla mnie, bo nierzadko muszę go ściągać z drzewa a ponadto rozkapryszony każe się nosić. W przeciwnym razie kładzie się i koniec...Tak się właśnie spaceruje z kotkiem ...

Marku,

teraz wiem, komu zawdzięczasz swoje mykologiczne sukcesy...:-)))

a za Borowy Młyn... zapłaciłeś zaliczkę za dwa miejsca... to Fox jedzie "na waleta"? :-)))

Planowałem 2 miejsca, ale nastąpiła mała zmiana. Osoba, która miała ze mną przyjechać jest po ciężkiej operacji - nie przyjedzie. Przyjadę z innym "grzybolubem" - moim sąsiadem, który zabiera swojego syna. To on będzie "na waleta". Foxa ze sobą nie zabiorę, bo znając go, może się nie znaleźć w dużej grupie ludzi i zupełnie nowym dla niego środowisku.

Kiedy wychodzę z nim na spacer, raczej nie mam możliwości zajmować się niczym innym. Ta pozorna swoboda, która mu daję musi być jednak pod stałą kontrolą. Mimo doskonałych z nim relacji muszę stale pamiętać, że kot lubi chodzić własnymi ścieżkami...zresztą ja też...

No to dlatego Mareczku grzybów nie zbierasz! :-(
A ja, ani kota, ani psa i też nie zbieram :-)

Oj, zbieram Rysiu, zbieram...ale nigdy z Foksem i zawsze wtedy, gdy są.
Niestety w tym roku tylko kilka podgrzybków, parę kurek i nic więcej...
Pamiętasz Sługocice, kiedy na I Zlocie zbieraliśmy? - wtedy trochę było...
Chyba w tym roku wszędzie jest podobnie...może jesienią więcej wysypią...
W tym roku nawet jednego żółciaka nie znalazłem...nawet śluzowców jakby mniej...
Ale to mam we krwi - lubię wałęsać się po lesie...

Piękny kot, widać, że dzięki wędrówkom trzyma formę. A zdjęcie te na dole pośrodku jak wystaje mu tylko głowa - rewelacja!

Świetny kocurek! Jejku, Marku, z drzew go ściągasz?

Jedną z kocich zabaw, kiedy jest spuszczony ze smyczy, jest jakiś nagły przypływ energii, pozorowany atak na nieistniejącego wroga, a gdy na drodze pojawi się drzewo, wtedy z impetem wdrapuje się na drzewo, a że mu systematycznie przycinam pazurki, z reguły nie przekracza to 2 m. Kończy się to ostrzeniem pazurków na wysokości. Ściągam go dla przezorności, żeby wyżej nie poszedł.