Rosły na skraju łąki, w sąsiedztwie drzew liściastych(dęby, głogi, dziki bez )na pocz. września.
Na kilku metrach kw. ok 20-25 szt.
Największe ok 20 cm wysokości i 15-18 cm średnicy kapelusza.
Chętnie jedzone przez ślimaki, przynajmniej na początku,póżniej jakby przestały ślimakom smakować( może im zaszkodziły)
Aha! Bardzo intensywny nieprzyjemny zapach(jakby chemiczny) wyczuwalny z kilku metrów, utrzymujący się aż do całkowitego rozłożenia grzybów.
Jeden z młodszych.

A tu trochę starszy.Wysyp zarodników widoczny na pierścieniu-ciemnopopielaty.
Trzon starszych zażółcony,o jakby filcowatej powierzchni.
Kolor kapelusza jaśniejszy,miąższ nie przebarwia się po uszkodzeniu, nie odważyłam się spróbować smaku.

A to całkiem zgrzybiałe okazy.
Wysyłam te zdjęcia pojedyńczo, bo jak wysyłam dwa albo trzy w jednej wiadomości, to ustawiają się w okienku obok siebie i bardzo go rozciągają,( mimo, że w podglądzie mam zdjęcia jedno pod drugim).

To prawdopodobnie pierścieniak uprawny - Stropharia rugosoannulata.
Obecnie przeniesiony wraz z innymi pierścieniakami i maślankami do rodzaju Psilocybe.
To jest smaczny grzyb jadalny, nie tylko dla ślimaków :-)
Ale w grę mógłby wchodzić także pierścieniak wybujały - Stropharia hornemannii.
Ciekawe, że piszesz o bardzo nieprzyjemnym zapachu...

Po zastanowieniu - to zdecydowanie pierścieniak uprawny - charakterystycznie gwiazdkowato pękający pierścień, kolor blaszek i kapelusza.

Tak, pierścieniak uprawny.

Dziękuję za pomoc.
Rzeczywiście wygląda na pierścieniaka uprawnego, choć ze względu na zapach wykluczyłam jakiekolwiek gatunki jadalne. Na pewno zapach nie był taki jak opisywany w atlasie.
Czytałam w atlasach, że grzyby mogą różnie pachnieć, może to być nawet zapach przypominający gaz świetlny (nie znam), ale ten był jakiś chemiczny, jakby ktoś pozlewał resztki różnych chemikaliów i wylał tam, gdzie rosły te grzyby.

To nie było jednorazowe doznanie węchowe, bo przechodziłam tamtędy wiele razy do sąsiadki i zapach był równie nieprzyjemny, chociaż coraz słabszy.
Może rodzaj podłoża dał taki efekt - gruba warstwa próchnicy z liści i owoców głogu oraz dębu zamiast kompostu ze słomy.
Pewnie w porównaniu z zapachem sromotnika w stadium pełnej dojrzałości to pestka, ale wystarczająco zniechęcający do jedzenia.