07.10.2004
Śródpolny liściasty, lasek z przewagą brzozy.
Owocniki bardzo łykowate, spręzyste.

Jakaś żagiew (Polyporus), może Polyporus brumalis - posprawdzaj cechy w kluczu na www.grzyby.pl

W sumie przejrzałem piętnaście gatunków i nic poza żagwią zimową "nie chciało" mi podpasować.
Dziękuję :-)

Czy może znalazłeś to gdzieś na Kuroszowie?

W śródpolnym lasku k. Opola Lubelskiego.

Ze względu na dość duże pory oraz widoczne orzęsienie brzegu kapelusza (zwłaszcza na najwiekszym owocniku na górnej fotografii) to mogłaby byc żagiew orzęsiona (Polyporus arcularius).

Marcinie, tu chyba pomyłka bo Ż. orzęsiona to (P.ciliatus), a Ż. włosistobrzega to ((P.arcularius), chyba, że coś się znowu pozmieniało :-)

Jedynie P.arcularius mogłem próbować podciągnąć pod te grzybki, jednak parę cech mi nie pasowało.
Np.niełamliwość miąższu, pory raczej dochodzą do brzegu kapelusza (nie zanikają), te szczecinki tylko w jednym miejscu (nie wiem nawet czy to szczecinki, być może wystające spod kapelusza końce blaszek po zmianach chorobowych)

Powiększenia z zamieszczonych wcześniej skanów






oraz nowe skany eksykatu.
Ta dziwna biel gdzie najbardziej było widać orzęsienie i od spodu stanowczo żółtawy kolor porów odbiegający od barwy w reszcie owocnika (przy innych eksykatach podobnie) ???






Wiem, że te wszystkie skany są kiepskiej jakości - przepraszam.

Będę za parę dni w tym lasku, to dokładnie sprawdzę, bo owocników było sporo :-)

Bodganie masz racje, chodziło mi o żagiew włosistobrzegą (Polyporus arcularius). Ja częściej używam nazw łacińskich a polskie pamietam o tyle o ile, i jak widać może mi się mieszać. Przy oznaczaniu tego gatunku najważniejsza jest jednak wielkość porów, u żagwi zimowej są one mniejsze, a na zdjęciach widać że są dość duże, tak więc nadal obstaję za żagwią włosistobrzegą.

Jeszcze nie zdążyłem pojechać po nowe Polyporus, a tu na dnie lodówki między cebulami "uciekinier" :-)







Trzeba brać pod uwagę, że leżał luzem w lodówce, obijany i potrącany od 7 października :-)

A to nie to samo co wcześniej??

To samo, tzn. dla mnie ciągle Polyporus sp. ?
A to nowy troszkę lepszy skan :-)

Na podstawie skanów trudno rozstrzygnąć, jaki to gatunek. Makroskopowo oba gatunki (P. arcularius i P. brumalis) są dość podobne, do tego P. brumalis jest bardzo zmiennym gatunkiem i trudno jednoznacznie stwiedzić (po zdjęciach) co jest co. Przyjmij może na razie roboczo, że albo zimowa, albo włosistobrzega :-) To i tak już całkiem spore osiagnięcie :-))

Czy aby pewniej określić gatunek wystarczy oprzeć się na kolorze wyspu (Atlas CD Marka),
czy raczej zarodniki pod mikroskop ? :-)

Wszystkie Polyporus maja chyba biały wysyp tak że to nic nie da - na poziomie tego rodzaju barwa wysypu nie roznicuje gatunkow.

Zwykle zreszta w obrebie rodzaju barwa wysypu jest jadnakowa lub bardzo podobna wsrod gatunkow. Wyjatkiem moze sa gołąbki (Russula) gdzie barwa wysypu zarodników jest bardzo istotną cechą diagonostyczną dla gatunków.

Makroskopowo gatunki o których powyżej toczy się dyskusja można rozróżnić po wielkości porów i obserwacji owłosienia młodych kapeluszy (z lupką w dłoni *) - poza tym dobrze przestudiować cały opis, czy pasuje.


*) lupa to bardzo przydatne narzędzie, niby niewielkie powiększenie a o ile pewniej i więcej cech makroskopowych się dostrzeba - delikatne resztki osłony, owłosienie, itd.

Z lupką x5 się nie rozstaje :-)

Moja niewiedza powoduje to, że nie bardzo wiem na co zwracać szczególną uwagę :-(

Wiem, że powinno się w terenie dokładnie obejrzeć (pod lupą też), jeszcze dokładniej opisać i dopiero do woreczka.

Niestety jestem "w gorącej wodzie kąpany", i "pyk" grzybka do woreczka i do następnych grzybków, bo czas ucieka a człowiek chce jeszcze i jeszcze :-(
Dopiero w domu i to po jakimś czasie można się starać przyjrzeć ale żona i dzieci ciągle czegoś chcą, trzeba zrobić coś pilniejszego, itd.
Jest to kwadratura koła w moim wykonaniu :-(

Wiem, że to poważny błąd i staram się z nim walczyć, niestety nie za bardzo skutecznie :-(

Pytanko: do "grzybkowych" maleństw woreczki nie bardzo się sprawdzają, zaopatrzyłem się w szklane probówki.
A może jest coś lepszego ?

Mówisz o woreczkach strunowych do przechowywania suszonych grzybków? Malenstwa też w nich można (w takich malutkich - 3x5 cm np.) przechowywać. Ja najbardziej lubię pakować suszone grzybki (zielnikowe) do różnego rodzaju pudełaczek - po zapalkach, papierosach, herbacie.....a nawet po butach (żagiew łuskowata np....). Ale jak ostatnio przejrzałam swoje pieczarki i zobaczyłam ślady pleśni to dosuszam i razem z pudełeczkiem pakuję do woreczka... Mam wyraźnie za wilgotno w pomieszczeniu :-(

Do Bogusława:
Twoja wzrastająca stale wiedzia (dzięki kontaktom na forum :) ) powoduje, że coraz lepiej wiesz na co zwracać szczególną uwagę.

Woreczki strunowe to chyba nie na tym etapie (to dopiero dla eksykatu).
Ja zebrane grzyby noszę w szarych kopertach papierowych B5 (bo mało zajmują miejsca w plecaku i są tanie - wyrzucam po zbiorze i już) - kopertę preparuję przed włożniem okazów przez zagięcie dolnych rogów do środka - tak że robi się coś w rodzaju "torebki z cukrem".
Ale poczekaj:


Do Ani:
Dla dobra nauki polskiej i nauki nie tylko Bogusława. Sprawa staje się paląca i nie cierpi zwłoki.

Choć w kilku zdaniach zaprezentuj tu "metodę kubków po jogurcie (lub kefirze)" znaną także w mykologi światowej jako metoda Kujawy.
Pamiętaj proszę by opisać wkłady mikroklimatyczne i szczegóły przykrycia (jego preparacji oraz mocowania).
Koniecznie zdjęcia (przynajmniej 3 - widok ogólny, detale okrywy, wnętrze z zawartością).

Teraz daj to tutaj, a potem, jak pozwolisz, zrobię z tego artykulik w sekcji atlasu "oznaczanie grzybów".

Pomyśl jak wpłynie to na rozwój badań grzybów wielkoowocnikowych w Polsce (i Unii Europejskiej oraz krajach Trzeciego Świata).

Nie zwlekaj. Czekamy.

Prosimy Cię.

Chyba mnie "skręci" w oczekiwaniu na opis kubeczków po jogurcie i do tego jeszcze ..."z wkładem mikroklimatycznym..." ???

Chodzi mi jeszcze o zbieranie i zapakowanie delikatnych maleństw w terenie, np jak te na mamałydze, śluzowce itp ?

Dziękuję za bardzo cenne informacje :-)

Do tej pory zbierałem grzybki w woreczki strunowe i przy delikatniejszych robiłem swój wkład mikroklimatyczny w postaci mokrej karteczki papieru :-)
Zabieram z sobą małą metalową "piersówkę" z wodą.

Miałem z tego powodu parę ciekawych zdarzeń :-)))

Teraz mnie nie będzie bo robię coś innego dla nauki polskiej :-))Potem zaprezentuję ku uciesze (?) innych :-) - jak Krzys mi sfotorgafuje co trzeba i jak trzeba :-)))

Tak Bogusławie.
Metoda Kujawy jest szczególnie przydatna do
"zbieranie i zapakowanie delikatnych maleństw w terenie, np jak te na mamałydze, śluzowce, itp."

Obiecała to słowa dotrzyma. Tylko trzeba trochę poczekać.

Dotrzyma jak nie zapomi :P
Bez zdjęć i innych ilustracji będzie dziś wieczorem, albo jutro o poranku :-). Ze zdjęciami "niewiadomokiedy".

Proszę ze zdjęciami albo wcale.

Jak zapomnisz to się upomnę. Zresztą sumienie Ci nie da spokoju :).


W oczekiwaniu podaje link do ciekawego dokumentu o metodyce zbierania, dokumentowania i konserwowania grzybów dla celów mykologicznych.
Jest też tam podana (z ilustracją) zwulgaryzowana i ztrywializowana mutacja metody Kujawy - z plastikową skrzynką narzędziową. Niestety stosowana na świecie przez wielu mykologów globalnej sławy - i małpowana przez młody narybek doktorantów (z braku dobrego opisu Twoje metody Aniu, że się przypomnę).

Niestety!
W tej metodzie grzyby są łatwo uszkadzane, nieraz dopychane kolanem i ponownie uszkadzane przy wyjmowaniu z kanciastych i niewygodnych przegródek.

(Aniu, koniecznie zdjęcie typoszeregu pojemników aby ukazać elastyczność Twojej metody.)
:)


Bym zapomniał:
http://www.fpl.fs.fed.us/documnts/pdf2004/fpl_2004_lodge001.pdf

Myślałem o wykorzystaniu takich pudełeczek z regulowanymi przegródkami (mam kilka z czasów intensywnego spinningowania - służyły do przechowywania błysek, gumek i woblerów).

Pierwsze próby nie były zbyt pomyślne właśnie ze względu na niszczenie się owocników. Zwłaszcza jak się dużo chodzi po wertepach i pudełko jest w plecaku to grzybki obijają się o ścianki pudełka.

Teraz - jak na razie - stosuję plastikowe pudełka (takie do przechowywania żywności w lodówce).
Grzybek w torebkę strunową, torebka do plastikowego pudełka.
Nawet jak się skacze to folia i zawarte w niej powietrze są niezłym amortyzatorem (zabezpieczeniem) przed urazami. Czasmi gdy brak miejsca na nowe egzeplarze, to pokrywkę pudełka "dopycham kolanem" - nie powiem, że jest to nieinwazyjne względem grzybów, ale zawsze jakieś wyjście i wydaje mi się, że lepsze od luźno latającego grzybka w pudełku wędkarskim :-)

:-))) OK :-) zrobię ze zdjęciami, albo sama (ojojoj..), albo jak Krzyś wróci na początku przyszłego tygodnia - bo znowu wyjeżdża :-))

Bogusławie, możesz wrócić do pudełka wędkarskiego - przynajmniej dla małych grzybów - wolną przestrzeń wypełniasz mchem lub innym śmieciem z podłoża i masz "regulator mikroklimatu" (nie tak doskonały jak w metodzie Kujawy, gdzie posiada dwa moduły, ale zawsze) i zabezpieczenie przed obijaniem się grzybów.

Woreczki strunowe są zdecydowanie najgorszym rozwiązaniem dla świeżych grzybów. Raz że się duszą - dwa że się gniotą.

Jest jeszcze metoda (mi się b. nie podoba) luźnego owinięcia egzemplarzy w folię aluminiową. Pewnie to trochę lepsze niż woreczki strunowe dla świeżych grzybów.

A ja, głupia, mam w domu pozostałość po dziecku, gdy pasjonowało się wędkowaniem - pudełko!!!
Serdeczne dzięki.

dla pamięci
efektem jest artykuł:

http://www.grzyby.pl/oznaczanie-zbior.htm