W liściastym lesie - brzozy, dęby, jesiony, itd. znalazłem rodzinę jednolicie zielonych grzybków z oszronionymi kapeluszami i trzonami. Kapelusze z małym garbkiem i lekko podwiniętym brzegiem. Blaszki dość elastyczne, gęsto upakowane. Najmniejszy miał średnicę około 1 cm, największy około 5. Bardzo ładne, mięsiste grzybki i ten wyraźny zapach. Podpowiedzcie, proszę - co to jest?

Może to był pierścieniak grynszpanowy
(Stropharia aeruginosa)???

Ale ten zapach... coś mi tu śmierdzi :)

Skórka była sucha, czy śluzowata?

Też mi pasuje do grynszpanowego.
Czy miały pirścień?
Jeszcze jedno: Dużo pomógłby wysyp zarodników, powinien być purpurowobrązowy.

Lejkówka wonna :-)) Tak sadzę. Przydałby się kolor blaszek i ta obecność (lub nie) pierścienia.

Racja, młoda l. wonna może mieć garbek...
no i zapach by się zgadzał :)

Garbek jak garbek - te zarodniki ważne :-)))

Dziękuję za szybkie odpowiedzi. Pierścienia nie ma. Blaszki w kolorze reszty - tak, jak napisałem. Rzeczywiście podobna do lejkówek. Taki sam sposób łączenia się blaszek z trzonem. Kiedy się coś wysypie, to poinformuję. A tę lajkówkę się je?

Z pewnością nie jest to pierścieniak. Te zbierałem do dekoracji niejednokrotnie.

Nie je się, z powodu zapachu, ale nie jest trująca. Jak chcesz, możesz spróbować.

Lejkówkę wonną można zjeść, ale smak ma taki niespecjalny - anyżkowy. Jak już urwiesz - dodaj do reszty grzybów. Nie zaszkodzi Ci. To jest tak, jak z gąsówką nagą, lub jabłkowym piwem. Pierwszy kęs,łyk - pyszne, drugi - może być, trzeci - ohyzda!

Dziękuję bardzo. Z pewnością spróbuję.

Wysypały się zarodniki. Są bladokremowe. Znalazłem też opis w atlasie Davida Peglera (Larousse) i już nie mam wątpliwości.

Wysypały się zarodniki. Są bladokremowe. Znalazłem też opis w atlasie Davida Peglera (Larousse) i już nie mam wątpliwości.