Witam,
dawniej zjadłabym i już, i pewnie już kiedyś jadłam, ale chcę córkę nauczyć odpowiedniego podejścia: jak nie wiemy, co to, to nie jemy :)
Grzyby znalezione wczoraj w lasku, właściwie w kilku nędznych drzewkach liściastych nad Nysą.
Kapelusz młody jasnokremowy, prawie biały, z czasem/z wiekiem ciemniejący, szarobrązowy, zamszowy.
Pory drobne, gęste, po naciśnięciu przebarwiają się dopiero po kilku minutach szarobrązowo.
Trzon młody gruby, maczugowaty, jak u borowika, starszy smukły, pokryty lekką niewyraźną siateczką, a może to już tylko łuseczki.
Miąższ zwarty, zupełnie biały, zarówno w kapeluszu, jak i w trzonie, powiedziałabym nawet - lśniąco, olśniewająco biały, po nacięciu/złamaniu po kilku minutach lekko szarzejący, w trzonie szarzejący od środka, na brzegu uwidacznia się coś jakby "kora", po kilku godzinach ciemnoszary. Nie niebieski, nie żółtawy. Szary, antracytowy, grafitowy, ciemnoszary, w końcu szaroczarny.
Wysyp szarobrązowy.
Zapach taki sobie, lekki, grzybowy, niecharakterystyczny.

To koźlarz,myślę że topolowy.

Tak, to koźlarz, też myślę że topolowy. Czy były tam topole? Osika albo topola biała. Koźlarz topolowy poza stanowiskiem, ma charakterystyczną cechę, przebarwia się w trzonie na ciemnoniebieski, zwłaszcza u młodych owocników.

Aha, dziękuję, to zjemy.
Chociaż koźlarze mają chyba wyraźniejszą siateczkę na trzonie i bardziej niebieskie przebawienie. Ale może jakaś lokalna odmiana.
W okolicy wielkie stare lipy szerokolistne i drobnolistne, może nawet jakaś topola, i jakieś nieokreślone chaszcze z myszami i bobrami, w tych chaszczach właśnie rosły te grzyby, a kawałek dalej piękne czasznice marsjańskie.

Koźlarze topolowe...
a co to są "piękne czasznice marsjańskie" ///
możesz pokazać? ;-) ;-) ;-)

Chętnie. Mam niestety tylko jedno zdjęcie, bo czają się w krzakach i trochę się ich boję...

Purchawica olbrzymia.

Niech będzie. "Czasznica" brzmi co prawda bardziej dziarsko, no i po łacinie to calvatia, a nie lycoperdon. Chodziło o to, jak się czają w krzakach. Boję się, że coś knują.