Wrzesień 2020
Wzgórze wapienne
Pod dziką jabłonią, w pobliżu lipa i osika
Owocnik duży 1,8cm
Biały! momentalnie zmienił zabarwienie na widoczne na zdjęciach brązowo-oliwkowo-żółte.

H. griseus

Nie zgłaszam, należy poprawić błąd w naszym atlasie wg mnie.
Wg atlasu:
H. griseus Vittad. ⟶ Hymenogaster vulgaris Tul. et C. Tul.

Wg mnie to dwa oddzielne taksony (zgodnie z Index Fungorum i pracą:
"Identification key to the Central European species of the genusHymenogaster"
Stielow, B., Bratek, Z., Orczán, K.A., Hensel, G., Hoffmann P., Klenk, H.P.,
Göker, M ).

To jest błąd od lat powtarzany w wielu publikacjach. H.griseus opisany w „Monographia Tuberacearum” przez Vittadiniego w 1831 nie ma nic wspólnego z H.vulgaris.
H.vulgaris został po raz pierwszy opisany w „Fungi hypogaei. Histoire et Monographie des Champignons Hypogees.” przez jednego z braci Tulasne – Louis’a Rene w 1843 tyle że pod… „zajętą” przez Vittadiniego nazwą griseus. Przepływ informacji nie był wówczas tak sprawny jak dzisiaj więc taka pomyłka mogła się zdarzyć. Sprostowania dokonali trzy lata później Berkeley i Broome w „Notices of British hypogeous fungi”. Opisując, swoje znaleziska odkryli ich znaczące podobieństwo do okazów opisanych przez Tulasne jako H.griseus. Dokonali więc sprostowania błędu polegającego na użyciu tej samej nazwy i nadali swojemu znalezisku nową nazwę – vulgaris – jednak w hołdzie dla faktycznego, pierwszego odkrywcy pełna nazwa taksonu brzmiała H.vulgaris Tul. & C.Tulasne, Berkeley & Broome 1846. Taka nazwa była używana gdzieś do połowy XX wieku na przykład przez Dodge’a, Zeller’a, Hessego czy Soehnera. Dzisiejszą nazwę – bez użycia nazwisk Berkeley & Broome – chyba po raz pierwszy użył Montecchi & Sarasini, potem trafiła do internetowych baz danych, no i dzisiaj jest niejako obowiązującą, choć niepełną nazwą. W starszych publikacjach to zamieszanie z powtórzoną nazwą jest wyraźnie ujęte w opisach synonimów – w nowszych już nie do końca… Błąd utrwalił Stielow w swojej publikacji – przytoczonej przez Ciebie – synonimizując H.griseus Vittadiniego z H.vulgaris – tyle że nie na podstawie badań, a na podstawie złej interpretacji pomyłki Tulasne’a. Na marginesie – jak chcesz cokolwiek robić z Hymenogaster, to publikację Stielowa najlepiej wyrzucić z głowy. Ilość błędów, nadinterpretacji, czy niepopartej żadnym materiałem badawczym, niemalże „kopernikowskiej bufonady” czyni z tego dzieła taki mały żart mykologiczny. Jest to o tyle dziwne, że Stielow jako Niemiec miał pełny dostęp do materiałów i potężnego zielnika jedynego mykologa w historii, który na poważnie zajął się tym rodzajem – Erta Soehnera. A jednak nie skorzystał…