Dziś znalazłam to w parku Julianowskim. Rosło na starym pniu po ściętym drzewie. Jakim, nie wiem, ale najpewniej liściastym. Obejrzałam zdjęcia w dwu atlasach i opisy i wszystko się zgadza. Duże (to, co znalazłam wielkości dużego talerza). Z wierzchu jakby lekko aksamitne w dotyku. Miąższ biały, rurki kilka milimetrów kremowe. Pachnie przyjemnie grzybem. W uciśniętych, uszkodzonych miejscach miąższ i rurki szybko ciemnieją.

Moim zdaniem to właśnie Meripilus giganteus :)

Najprawdopodobniej, chociaż niepokoją mnie te w sumie dość małe kapelusze.

A może to dlatego. ze rośnie w sumie jak na patelni w odsłonietym miejscu i mimo, ze deszcze popadują to jest sucho. Obok na tym samym pniu znalazłam jeszcze jeden owocnik pojedyńczy, już ususzony.

Małgosiu, przejedź takim jeszcze świeżym owocnikom po porach na spodzie kapelusza, zobacz czy czernieją.