Po opuszczeniu lochów poszliśmy dalej, nie pstrykając ponieważ niczego interesującego nie było. Tak doszliśmy do ulicy Krakowskiej w Pile Kościeleckiej.



Tytułowa Babia Góra znajduje się w lesie po prawej stronie drogi. Bywaliśmy tutaj kilka razy.



Zanim tam poszliśmy obejrzeliśmy zamarznięty zbiornik w lesie po lewej stronie drogi.







Idziemy dalej.



Początek drogi prowadzącej na szczyt Babiej góry jest bardzo nieczytelny. Należy go poszukiwać w odległości około 100 m na zachód od skrzyżowania z ulicą Graniczną.



Potem idzie się pod górę łagodnym obniżeniem.





Zbliżamy się do szczytu.





Widać szczyt interesującego nas wzniesienia. Cóż, każdy ma taką Babią Górę na jaką go stać.



Jesteśmy na szczycie.





Są tutaj niewielkie skałki.



Na korze tutejszych dębów czerwonych - Quercus rubra zauważyłem porosty.



Schodzimy. Mijamy kolejny obiekt nowej inicjatywy turystycznej.



Tutaj w lesie dominuje dąb czerwony - Quercus rubra.



Za chwilę wejdziemy w bór bardzo mieszany.



Zanim ruszyliśmy dalej zerkamy za siebie.

Po krótkiej przerwie ruszamy dalej. Schodzimy ku podstawie zachodniego, stromego stoku.



Wychodzimy na główną drogę, kierujemy się na północ.





Po drodze trafił się dąb szypułkowy - Quercus robur. Ma on tutaj bardzo trudne życie.



Teraz po prostu gnamy przed siebie przez młody, jednorodny las.







Osiągamy rejon skrzyżowania licznych dróg leśnych opisany na mapie topograficznej rzędną 291,3





Obijamy w kierunku północno-zachodnim.







Osiągamy współczesną porębę, przekraczamy niewielki ciek.





Zdecydowanie obijamy na zachód. Jak widać w drzewostanie dominuje brzoza brodawkowata - Betula pendula. Dla leśników to tylko pierwsze pokolenie lasu.



Ścieżka zwęża się.







I na zakończenie dwa widoki lasu jako takiego. Po prostu o tej porze roku nic szczególnego.