W dalszym ciągu schodzimy w dół wzdłuż górnej krawędzi prawego brzegu zasadniczego ciągu wąwozu. Teraz można sobie poczuć jego głębię. Z dołu czasami brak takiego uczucia.







Zerkamy teraz na las ponad górną krawędzią lewego brzegu.



Ponownie zerkamy w dół. Istotnej różnicy brak.







Co pewien czas w drzewostanie pojawiają się drzewa oplecione bluszczem pospolitym - Hedera helix.



Ponownie zerkamy w dół.



Teraz widok zasłania gałązka leszczyny - Corylus avellana.



Oto kolejny widok głębi wąwozu.





Wzdłuż prawego brzegu co jakiś czas pojawiają się niewielkie wąwozy boczne. Znaczy się góra wciąż jest aktywna.



Oto krótki przerywnik botaniczny. W runie pojawia się jeżyna Bellardiego - Rubus pedemontanus.



Oto kolejna z bocznych, płytkich odnóg.



Oto kolejne fragmenty głównego ciągu wąwozu.







Ponownie zerkam ponad górną krawędzią wąwozów.



Po raz kolejny zerkamy w dół.







W drzewostanie co pewien czas pojawiają się rachityczne świerki pospolite - Picea abies.



Oto kolejna boczna odnoga głównego ciągu.



Przekraczamy ją i zerkamy w górę głównego ciągu.



Oto widok płaszczyzny lasu tuż przed dotarciem do największej bocznej odnogi.



Oto ostatnia niewielka boczna odnoga głównego ciągu.



I tak dotarliśmy do początku największej z bocznych odnóg naszego wąwozu.



Skręcamy w prawo. Przed nami rozciąga się płaszczyzna lasu.



Teraz zerkamy w dół. Czasami widok przesłania bujniejsza roślinność.





W tej części wąwozu pojawia się więcej świerka pospolitego - Picea abies. Są też drzewa oplecione bluszczem pospolitym - Hedera helix.









Docieramy do miejsca, gdzie w dole widać niewielki zbiornik wodny.





Schodząc w dół znajduję ucho bzowe - Hirneola auricula-judae.





Osiągamy zbiornik. Za chwilę przeprawimy się na prawy brzeg bocznej odnogi.