2018.05.23 22:57
Ruszamy dalej. W poprzednim odcinku niezauważalnie minęliśmy największe boczne odgałęzienie. Teraz coraz bardziej na horyzoncie widać skraj lasu. Znaczy się szczytowa partia wzgórza jest blisko, coraz bliżej.
Teraz wśród kamieni na dnie znalazł się spory blok mioceńskiego kalcytu.
Trafiła się także osobliwa jurajska skamielina, ale nie zabierałem jej stamtąd.
Ruszamy dalej. Widok zasadniczo nie zmienia się.
Teraz natrafiam na kolejny kamień pokryty skrzydlikiem - Fissidens gracilis.
Zerkam w głąb wąwozu. Na krawędzi dominuje buk pospolity - Fagus sylvatica. Jest też samotna sosna zwyczajna - Pinus sylvestris. Drzewa trzymają się krawędzi z uporem maniaka.
I jeszcze jeden kamień pokryty skrzydlikiem - Fissidens gracilis.
Ruszam dalej.
Spoglądam na drzewostan w górze stoku.
Bliżej dna widać odsłonięcie luźno skonsolidowanych wapieni płytowych.
I ponownie wąwóz jako taki.
Oto kolejny próg denudacyjny.
Oto kolejny stok opanowany przez paprocie, które rozwijają się w miejscu po obalonych drzewach.
Oto kolejne odsłonięcie wapieni płytowych.
Wąwóz powoli wypłyca się. Znaczy się koniec jest zdecydowanie blisko, coraz bliżej.
Oto dwa kolejne odsłonięcia wapieni płytowych.
Ponownie oglądamy wąwóz jako taki. Są tutaj bardzo grube osobniki buka pospolitego - Fagus sylvatica.
Docieramy do kolejnego progu denudacyjnego. Wiele wskazuje na to, że spodziewany koniec wąwozu nie był ułudą.
Oto kolejne zwężenie.
Oto kolejny próg denudacyjny.
Idziemy dalej. Teraz jednak zerkamy za siebie.
Osiągnęliśmy końcówkę. Dotarliśmy do cywilizacji.
Wchodzimy na prawy brzeg wąwozu i ruszamy z jego biegiem w dół. Teraz bardzo dobrze można ocenić głębię miejsca, które dopiero co opuściliśmy. Oto cypel
Oto widok głębi bocznej odnogi.
Oto spojrzenie w górę powyżej rozwidlenia.
W lesie pojawił się słupek graniczny.
I tak dotarliśmy do okolicy, gdzie głębia wąwozu robi największe wrażenie. To jeszcze nie jest okolica, gdzie z prawego brzegu odchodzi najdłuższa odnoga.
(wypowiedź edytowana przez piotr_grzegorzek 23.maja.2018)
(wypowiedź edytowana przez piotr_grzegorzek 24.maja.2018)
Teraz wśród kamieni na dnie znalazł się spory blok mioceńskiego kalcytu.
Trafiła się także osobliwa jurajska skamielina, ale nie zabierałem jej stamtąd.
Ruszamy dalej. Widok zasadniczo nie zmienia się.
Teraz natrafiam na kolejny kamień pokryty skrzydlikiem - Fissidens gracilis.
Zerkam w głąb wąwozu. Na krawędzi dominuje buk pospolity - Fagus sylvatica. Jest też samotna sosna zwyczajna - Pinus sylvestris. Drzewa trzymają się krawędzi z uporem maniaka.
I jeszcze jeden kamień pokryty skrzydlikiem - Fissidens gracilis.
Ruszam dalej.
Spoglądam na drzewostan w górze stoku.
Bliżej dna widać odsłonięcie luźno skonsolidowanych wapieni płytowych.
I ponownie wąwóz jako taki.
Oto kolejny próg denudacyjny.
Oto kolejny stok opanowany przez paprocie, które rozwijają się w miejscu po obalonych drzewach.
Oto kolejne odsłonięcie wapieni płytowych.
Wąwóz powoli wypłyca się. Znaczy się koniec jest zdecydowanie blisko, coraz bliżej.
Oto dwa kolejne odsłonięcia wapieni płytowych.
Ponownie oglądamy wąwóz jako taki. Są tutaj bardzo grube osobniki buka pospolitego - Fagus sylvatica.
Docieramy do kolejnego progu denudacyjnego. Wiele wskazuje na to, że spodziewany koniec wąwozu nie był ułudą.
Oto kolejne zwężenie.
Oto kolejny próg denudacyjny.
Idziemy dalej. Teraz jednak zerkamy za siebie.
Osiągnęliśmy końcówkę. Dotarliśmy do cywilizacji.
Wchodzimy na prawy brzeg wąwozu i ruszamy z jego biegiem w dół. Teraz bardzo dobrze można ocenić głębię miejsca, które dopiero co opuściliśmy. Oto cypel
Oto widok głębi bocznej odnogi.
Oto spojrzenie w górę powyżej rozwidlenia.
W lesie pojawił się słupek graniczny.
I tak dotarliśmy do okolicy, gdzie głębia wąwozu robi największe wrażenie. To jeszcze nie jest okolica, gdzie z prawego brzegu odchodzi najdłuższa odnoga.
(wypowiedź edytowana przez piotr_grzegorzek 23.maja.2018)
(wypowiedź edytowana przez piotr_grzegorzek 24.maja.2018)