Oto ostatnia część tego serialu. To trasa oznaczona kolorem ciemnoniebieskim.



Jesteśmy ponownie w Jaworznie. Oto lejkowate ujście Wąwolnicy. Także Przemsza, gdyby okazała się zbyt wylewna będzie miała gdzie się podziać.



Idziemy prawym brzegiem Wąwolnicy. Na wprost widać Rudną Górę.



Zerkamy na lewo. Tam widać teraźniejszość jaworznickiej energetyki.



Osiągamy mostek, przechodzimy nad rzeką. Tym razem po prostu płynie.





Ruszamy w stronę Przemszy.





Po drodze trafił się płat płonnika włosistego.





Osiągamy trawers zabudowy Jelenia. Widać różne etapy spontanicznej sukcesji sosny zwyczajnej - Pinus sylvestris.



Teraz w oddali widać brzozę brodawkowatą - Betula pendula. Drzewa z suchymi liśćmi to dąb szypułkowy - Quercus robur.



Za chwilę przemkniemy obok kolejnego skupiska sosny zwyczajnej - Pinus sylvestris.



Tu i ówdzie poniewiera się martwe drewno.



Teraz wędrujemy z biegiem Przemszy. Na tym odcinku została ona naprostowana, aby spełniać się w roli kanału żeglownego.







Na lewo od lewego brzegu znajduje się taki las. Jak widać rządzi brzoza brodawkowata - Betula pendula.





Zerkam teraz na Przemszę, która tutaj raptownie przyspieszyła.



Mijamy kolejną brzozę brodawkowatą - Betula pendula.



Na innym drzewie wyrasta błyskoporek podkorowy - Inonotus obliquus f. sterilis.



Teraz zaczyna nam się pojawiać stare koryto Przemszy.



Generalnie skrywa się w lesie po lewej stronie ścieżki.



Natomiast Przemsza radykalnie obniżyła swoją podstawę erozyjną. Dzięki temu, nawet gdy jest bardzo wylewna nie zagraża Jeleniowi.









Generalnie pejzaż niewiele się zmienia. Na prawo rzeka na lewo las a w nim stare koryto.









Teraz mam większe baczenie na rzekę.









Mijam okazałą sosnę zwyczajną - Pinus sylvestris.



Mijam czeremchę zwyczajną - Padus avium.



Zerkam na lewo.



Mijamy kolejne niezwykle ukształtowane sosny zwyczajne - Pinus sylvestris.





Po wyjściu na drogę Jeleń - Dziećkowice spojrzeliśmy na prawo. Tutaj jest budowana jakaś lokalna droga.