Żeby nie było, że ja dostrzegam tylko cmentarz żydowski. Oto nasz cmentarz wyznaniowy. Na początku coś rodzinnego, czyli dziadkowie mojej żony.



Potem ciekawy przykład metaloplastyki.





Teraz dwa nagrobki wykonane w podobnej stylistyce, chociaż w odmiennej formie. W drugim przypadku to bohater minionej słusznie epoki.





I ponownie piękna metaloplastyka skojarzona ze strzyżonym bukszpanem - Buxus sempervirens.



Teraz zapomniany, jak się wydaje zakamarek. Tutaj między innymi usadowiła się nerecznica samcza - Dryopteris filix-mas.





Tutaj informację o zmarłym zasłania okazały bukszpan - Buxus sempervirens.





A tutaj na razie spoczywają moi teściowie. Arcydzieło sztuki sepukralnej to nie jest. Taki był wybór rodziny. Moja miejscówka też tutaj jest.





Teraz kilka starszych nagrobków z okolicy kaplicy cmentarnej.



Tutaj czas zaciera ślad. A geologicznie to libiąski dolomit oraz dębnicki czarny marmur.









I jeszcze jeden zabytkowy nagrobek.



Kolejne dwa mają interesujące żelazne ogrodzenia.







I jeszcze jedno interesujące dzieło. Tutaj na krzyżu znajduje się data urodzin.





Opuszczam cmentarz. Idę ulicą Balińską. Oto jesiony wyniosłe - Fraxinus excelsior. Niektóre z nich mogą wkrótce przejść do historii. Widoczny budynek także.