Idę dalej w kierunku wschodnim. W dalszym ciągu śnieg maskuje prawie wszystko.



Teraz przeskakuję przez jakiś rów.



Mijam starą oponę.



Spoglądam przed siebie stojąc w osi linii przesyłowej.



Patrzę pod nogi. Zauważam zielone liści babki lancetowatej - Plantago lanceolata.



Następnie zauważam ciekawe pułapki na grzyby uwielbiające drewno.



Po drodze mijam młodą sosnę zwyczajną - Pinus sylvestris z bardzo zniekształconym wierzchołkiem.





Osady środkowego antropocenu reprezentuje ta falista płyta.



Teren powoli podnosi się.



Ja w dalszym ciągu wybieram oś linii przesyłowej.



Teraz zielonym akcentem staje się borówka brusznica - Vaccinium vitis-idaea.



I tak znalazłem się na asfaltowej drodze dojazdowej do piaskowni.



Ja ruszam ku głównej drodze. Po lewej stronie drogi znajduję interesujące skupisko osadów środkowego antropocenu. Jest nawet coś w rodzaju selektywnej zbiórki.







Zerkam teraz na zachód. Trochę pociemniało.



Zanim zdecydowanie ruszyłem w stronę przystanku autobusowego spojrzałem jeszcze na stok wykopu, którym biegnie linia kolejowa. Jakoś nie byłem zaskoczony tym widokiem.





A poza tym w przyległym drzewostanie dominuje brzoza brodawkowata - Betula pendula.



Teraz zdecydowanie zmierzam na zachód, bo tam znajduje się najbliższy przystanek.



Drzewostan jest przez cały czas prawie taki sam.







Oto przystanek i zielona plama.



To kwitnie poniekąd całoroczna gwiazdnica pospolita - Stellaria media.







W pobliskich zaroślach znalazłem jeżynę - Rubus.



Tuż przed przyjazdem autobusu pstryknąłem jeszcze raz centrum handlowe, aby definitywnie zamknąć pętlę.