Cmentarz żydowski przy ulicy Borowcowej był owego roku odwiedzany przeze mnie nader często. Po prostu nadzorowałem prace porządkowe a przy okazji dokumentowałem bioróżnorodność tego miejsca. W takich miejscach jest ona zaskakująco bogata.



Tak to wyglądało przed koszeniem traw.



Na macewach jest także sporo motywów roślinnych.



A to już pędy odroślowe czeremchy zwyczajnej - Padus avium. Na jej liściach pojawił się mączniak - Podosphaera tridactyla. Czy choroba była zdrowa okaże się, kiedy dokładniej zbadam suszka.





Oto kolejne zgrupowania macew. Drzewa atakują każdą wolną przestrzeń.







Czasami na macewach pojawiają się napisy w języku polskim.



Materiały i style wykonania są rozmaite.



W północno-wschodnim zakątku cmentarza na drzewa wspina się bluszcz pospolity - Hedera helix.



Generalnie takie miejsca mają prawo być zaniedbane, ponieważ w tej kulturze nie ma obowiązku dbania o nagrobek.



Teraz krótki rzut oka poprzez konar dębu szypułkowego - Quercus robur.



Świecznik na macewie oznacza, że jest tutaj pochowana kobieta. Generalnie są oddzielne części cmentarza dla kobiet oraz dla mężczyzn. Wspólny pochówek małżonków to wyjątek, zazwyczaj bardzo kosztowny dla rodziny.



Kolejny charakterystyczny symbol. To może być korona dobrego imienia.



Oto pniak po czeremsze zwyczajnej - Padus avium, która padła w ubiegłym roku.



I jeszcze jedno zgrupowanie macew. Jak widać miejscem nie szafowano. To jest środkowa część cmentarza.



W tej okolicy od niedawna obserwuję kruszczyki - Epipactis.



Na cmentarzu znajduje się także mogiła zbiorowa. Spoczywają tutaj ekshumowane ofiary egzekucji dokonanej w Trzebini w 1939 roku.



Cmentarz został oczyszczony w 2007 roku. Tym nie mniej część macew pozostawiono takim stanie jako świadectwo historii i obyczaju.



Tutaj przy okazji sfotografowałem kozłka lekarskiego - Valeriana officinalis.



Oto pniak po ściętym drzewie. Mamy na to przyzwolenie. Warto wiedzieć, iż generalnie przyjmuje się, że drzewa nie powinny być usuwane - są one traktowane jako własność zmarłego.



Oto kolejny akcent botaniczny. Prosienicznik szorstki - Hypochoeris radicata.





Bardzo nietrwałe są macewy wykonane z piaskowca.



Oto kolejny fragment cmentarza przed wizytą kosiarki. Tutaj dominują rajgras wyniosły - Arrhenatherum elatius oraz przytulia pospolita - Galium mollugo.



Trafił się też bniec biały - Melandrium album.



Pewną osobliwością jest dominacja w północno-zachodniej części cmentarza macew z motywem lwa. Kamieniarze z Dębnika, którzy je wykonywali mieli bardzo mgliste pojęcie o wyglądzie tego zwierzęcia.











I na zakończenie tego odcinka wariacja na tematy botaniczne.