2017.10.28 12:54
Znajdujemy się teraz na południowy-wschód od zwartej zabudowy Dębnika. W dalszym ciągu stojąc na ścieżce zerkamy w głąb górnego odcinka Doliny Zbrzy.
Po dotarciu do rozwidlenia leśnych dróg wybraliśmy, że się tak wyrażę odchylenie lewicowe.
W drzewostanie dominuje buk pospolity - Fagus sylvatica.
Idziemy teraz pod górę kierując się ku północy. Las specjalnie się nie zmienia. I te drzewostany mają szansę paść ofiarą wzmożonego popytu na tutejszy kamień.
Wkraczamy do Dębnika. Na razie mamy śródpolną aleję.
W obszarze zwartej zabudowy uchowało się co nieco starych drewnianych domów.
Tutaj na poboczu drogi wyrastał między innymi popłoch pospolity - Onopordon acanthium.
Wśród roślin ozdobnych w przydomowych ogródkach wzrok przyciąga aster amerykański - Aster Novae-Angliae.
Teraz zdecydowaliśmy się na wejście do Łomu Karmelickiego. Jakby nie było jest to najważniejsza atrakcja turystyczna tej miejscowości. Oto bariera, mająca być przeszkodą.
Oto ślad po nieudanej próbie wznowienia tutaj eksploatacji.
Kamieniołom póki co zarasta.
Na dnie ukształtował się niewielki zbiornik. O tej porze roku jest bardzo malowniczy.
Oto partia kamieniołomu, gdzie znajduje się ślad po wpływie intruzji magmowej, tej samej, która między innymi stworzyła dolomity zbrzańskie. Trwają spory o to, czy stało się to w karbonie czy też dopiero w permie.
Tak wygląda czarny wapień przeobrażony wskutek kontaktu z magmą. To prawie marmur.
A to już ta część złoża, gdzie wpływ magmy był właściwie znikomy.
Idziemy dalej. Mijamy pozostałość ławicy tak zwanego czarnego marmuru, który był tutaj celem eksploatacji.
Za tymi krzewami w końcu wyrobiska ma się skrywać jądro antykliny Dębnika.
Część złoża wskutek wietrzenia zamienia się w glinkę typu "terra rosa".
Czarny marmur w cieniu z samotną sosną zwyczajną - Pinus sylvestris w szczelinie wygląda bardzo posępnie.
I ponownie partia złoża przekształcającą się w glinkę typu "terra rosa".
I jeszcze raz malowniczy zbiornik przy wejściu do kamieniołomu.
A poza tym przy wyjściu z kamieniołomu zauważyłem spore płaty mchu Sanionia uncinata.
A poza tym ścieżkę pokrywała Barbula unguiculata na której rozwijała się cyjanobakteria z rodzaju Nostoc.
Oznaczenie mchów potwierdziła Barbara Fojcik.
Po dotarciu do rozwidlenia leśnych dróg wybraliśmy, że się tak wyrażę odchylenie lewicowe.
W drzewostanie dominuje buk pospolity - Fagus sylvatica.
Idziemy teraz pod górę kierując się ku północy. Las specjalnie się nie zmienia. I te drzewostany mają szansę paść ofiarą wzmożonego popytu na tutejszy kamień.
Wkraczamy do Dębnika. Na razie mamy śródpolną aleję.
W obszarze zwartej zabudowy uchowało się co nieco starych drewnianych domów.
Tutaj na poboczu drogi wyrastał między innymi popłoch pospolity - Onopordon acanthium.
Wśród roślin ozdobnych w przydomowych ogródkach wzrok przyciąga aster amerykański - Aster Novae-Angliae.
Teraz zdecydowaliśmy się na wejście do Łomu Karmelickiego. Jakby nie było jest to najważniejsza atrakcja turystyczna tej miejscowości. Oto bariera, mająca być przeszkodą.
Oto ślad po nieudanej próbie wznowienia tutaj eksploatacji.
Kamieniołom póki co zarasta.
Na dnie ukształtował się niewielki zbiornik. O tej porze roku jest bardzo malowniczy.
Oto partia kamieniołomu, gdzie znajduje się ślad po wpływie intruzji magmowej, tej samej, która między innymi stworzyła dolomity zbrzańskie. Trwają spory o to, czy stało się to w karbonie czy też dopiero w permie.
Tak wygląda czarny wapień przeobrażony wskutek kontaktu z magmą. To prawie marmur.
A to już ta część złoża, gdzie wpływ magmy był właściwie znikomy.
Idziemy dalej. Mijamy pozostałość ławicy tak zwanego czarnego marmuru, który był tutaj celem eksploatacji.
Za tymi krzewami w końcu wyrobiska ma się skrywać jądro antykliny Dębnika.
Część złoża wskutek wietrzenia zamienia się w glinkę typu "terra rosa".
Czarny marmur w cieniu z samotną sosną zwyczajną - Pinus sylvestris w szczelinie wygląda bardzo posępnie.
I ponownie partia złoża przekształcającą się w glinkę typu "terra rosa".
I jeszcze raz malowniczy zbiornik przy wejściu do kamieniołomu.
A poza tym przy wyjściu z kamieniołomu zauważyłem spore płaty mchu Sanionia uncinata.
A poza tym ścieżkę pokrywała Barbula unguiculata na której rozwijała się cyjanobakteria z rodzaju Nostoc.
Oznaczenie mchów potwierdziła Barbara Fojcik.