Oto wynik mojej kolejnej wizyty w Siedlcu k. Krzeszowic. W dalszym ciągu dokumentujemy piękno lokalnej przyrody pacyfikowanej rękami polskich leśników na rzecz francuskiego koncernu władającego kamieniołomem w nieodległym Dubiu. Jest film, można go obejrzeć i skomentować wprost pod nim. Tym razem poruszaliśmy się po obszarze zakreślonym żółtym kręgiem.



Zanim wejdziemy do niego spójrzmy na las porastający stoki Łysej Góry z pewnego oddalenia. Jestem w domu pani, która wypowiada się w tym filmie. Jeśli wszystko pójdzie po myśli francuskiego koncernu ten widok może być historią.







Wchodzimy do lasu w okolicy, gdzie znajduje się mało znacząca informacja, znaczy się, że jesteśmy na obszarze objętym ochroną, czyli w Parku Krajobrazowym, Dolinki Podkrakowskie. Pojawiają się barwy jesieni.









Idziemy główną drogą. Na skraju skarpy znajdujemy pierwszego gołąbka - Russula.





Oto drugi gatunek tego rodzaju.



Trafiła się też maślanka wiązkowa - Hypholoma fasciculare.



Było też coś białego. Pryszcze na gałęzi z tyłu to również grzyb.



I ponownie buczyna jako taka. Las jest stosunkowo młody, znaczy się musiał być czasami rżnięty, ale teraz istnieje groźba jego całkowitego usunięcia.





Grzybów było mnóstwo. Oto purchawka chropowata - Lycoperdon perlatum.





Cały czas trzymamy się prawej strony kręgu, ale nieznacznie zbaczamy w las.



Teraz na butwiejącym pniaku trafiła nam się purchawka gruszkowata - Lycoperdon pyriforme.







A to sądząc po blaszkach jakiś łuskwiak - Pholiota.





Powoli osiągamy szczyt wzniesienia, które nazywa się Piaskowa Góra. Teraz to oczywiście powinien być Piaskowy Dół. Podobny los chcą francuscy przedsiębiorcy zgotować Łysej Górze.







Zerkamy w głąb "Piaskowego Dołu".





Jesteśmy na dnie dołu i oglądamy buki pospolite - Fagus sylvatica, które uczepiły się jego krawędzi.



Oto migawki z dna i boków









Jest pięknie, ciekawe jak długo.





Potęgę natury najlepiej ilustrują korzenie tego buka pospolitego - Fagus sylvatica.



W kamieniołomie znajdują się bardzo niebezpieczne zagłębienia na dno których lepiej nie wchodzić. Te czubajki kanie - Macrolepiota procera wyciągnęliśmy schylając się do nich z krawędzi. Były odległe o metr od niej.





Oto druga krawędź "Piaskowego Dołu".



Jestem już na górze i patrzę w głąb. Z tego, co tutaj brakuje zbudowano wiele domów w Siedlcu i Dębniku.



A na szczycie trafiły się jakieś czubajki - Lepiota.