W przedostatnim odcinku przemieszczam się od południowo-wschodniego zakątka osadnika po ujście Wodnej do Luszówki. To trasa oznaczona kolorem pomarańczowym.



Na początku niewielka zatoczka i wybiegająca z niej ślizgawka bobra.





Na drugim brzegu znajduje się słabo zamaskowana rura. Być może coś nią jest wpuszczane do rzeki i dlatego przeciwny brzeg został wypłukany.



Dalej rzeka raczej płynie a nawet meandruje w ograniczonym zakresie.





Tutaj napotkałem kolejną tamę bobrową.



Oto kolejne meandry skutkujące znacznymi rozmyciami brzegów.





I jeszcze jedna tama bobrowa.





Dalej rzeka płynie w miarę prosto.



Po drodze mijam osmalone drzewa. Musi kiedyś płonęły tutaj trawy.



Ciekawy kontrast w tym ponurym świetle dają brzozy brodawkowate - Betula pendula.



Idąc dalej napotykam na kolejne ślizgawki bobrów. Są na prawym i na moim lewym brzegu.





Rzeka powoli ginie w szuwarach. Coraz trudniej idzie się blisko jej brzegu.







Po drugiej stronie widać składowane kruszywo. Może ono pochodzić z konstrukcji osadnika.



Przyglądam się jeszcze osadnikowi. Rzeka jest schowana w suchych trzcinach. Część brzóz jest martwa.







Ponuro widzę przyszłość tego miejsca.



Teraz dla bezpieczeństwa decyduję się przejść skrajem nasypu kolejowego.



W tym momencie niebo stało się bardzo ponure.





W Wodna tuż przy ujściu utworzyła spore rozlewisko.





Na tym etapie podstawowy cel mojej wędrówki został zrealizowany. Stwierdziłem obecność bobrów, które mają się tutaj bardzo dobrze. Ile jest rodzin trudno powiedzieć.