W kolejnym odcinku poruszamy się trasą oznaczoną kolorem ciemnozielonym.



Ślady aktywności bobrów są bardzo widoczne.







Rzeka jest przegrodzona przez zwalone drzewa. To tylko przypadkowe nagromadzenie ścinków.







Dalej mamy do czynienia z tamami, które próbowano zniszczyć.







Dalej rzeka zdaje się niknąć w głębokim kanionie.



Na początku jest wodospad, na miarę możliwości tej rzeki. Próg budują iły.





Potem kanion robi się głęboki, oczywiście na miarę możliwości tej rzeki. Brzegi się obrywają.







Na pniach wierzb - Salix rozwijają się huby. Tutaj jest to czyreń ogniowy - Phellinus igniarius.



Dalej jest dziki kanion. Dla tych zdjęć zszedłem na dół.







Rzeka wcina się głęboko.





Wychodzę na górę.



Dolina poszerza się. Rzeka wyraźnie staje.



To skutek oddziaływania tamy bobrowej.







Dalej z biegiem rzeki przybywa Świeżo ściętych drzew.









Część z nich przegradza rzekę.



W tej okolicy znajduje się kolejna zapora.



Oto kolejne dowody na wzmożoną aktywność bobrów.





Teren po drugiej stronie rzeki jest podejrzanie wyłysiały.



Oddalam się od wody. Wkraczam w obręb boru.



Korzystam z dobrej drogi.



Docieram do miejsca, gdzie linia przesyłowa skręca na zachód, biegnąc wzdłuż północnej krawędzi osadnika.





W tej okolicy nurt rzeki przecina kolejna tama bobrowa.



Brzeg rzeki pokrywa warstwa tłuczonego szkła.



Na drugim brzegu rzeki dzieje się coś, co moim zdaniem może zaszkodzić bobrom. Tam jest teraz teren prywatny.