W tytułowej dzielnicy na południe od ulicy Kościelniaka w odległości około 200 m na wschód od skrzyżowania z ulicą Plebiscytowa znajduje się użytek ekologiczny. To stary kamieniołom oddany naturze, która robi tutaj to co uznaje za stosowne. Użytek jest zaznaczony na mapie, próżno jednak szukać o nim informacji na stronach urzędu miejskiego. Idę pod górę. W formacji trawiastej rządzi trzcinnik piaskowy - Calamagrostis epigeios. Drzew prawie brak.





Jest też inwazyjna nawłoć kanadyjska - Solidago canadensis.



Trafił się wrotycz pospolity - Tanacetum vulgare.



Były też dwa fioletowo kwitnące chabry. Pierwszy to typowy łąkowy - Centaurea jacea, drugi to raczej perukowy - Centaurea pseudophrygia.





W dalszym ciągu idę pod górę.



Pojedyncze okazałe drzewa w tym brzoza brodawkowata - Betula pendula świadczą o tym, że sukcesja w kierunku leśnym jest tutaj utrudniona.



Oto jedno z zarośniętych wyrobisk.





W drodze odsłania się kamieniste podłoże. Była tam też kałuża.



Zasadniczo prawie wszędzie rządzi trzcinnik piaskowy - Calamagrostis epigeios. Na nim też utrwaliłem swój cień.







Zerkam teraz w głąb wyrobiska stojąc na jego południowej krawędzi. Jak widać natura zdecydowanie wzięła go we władanie.



Na krawędzi mniejszego wyrobiska usadowiła się olsza czarna - Alnus glutinosa.



Ściana jest całkowicie zarośnięta, przez co nie widać profilu.



Znakomicie widać było fragment osadów najwyższego piętra antropocenu. Ten artefakt nie dowodzi, że jest tutaj wapień muszlowy.



Wapień falisty z formacji wapienia muszlowego widać tutaj. Czy przynależy on do warstw gogoliński dolnych, jako ich najwyższe piętro, czy też do warstw gogolińskich górnych jako ich najniższe piętro nie byłem w stanie ustalić.



Bardziej wyraziste są osady antropocenu.





Tutaj naturalna i sztuczna formacja sąsiadują z sobą.



I jeszcze jedna muszla z antropocenu. Sądząc po jej stanie można ją datować na okres po 1 lipca 2013.