2016.04.16 23:18
Kolejny odcinek tego serialu będzie nosił podtytuł - Szwedzką Drogą z góry na dół. Jak wynika z mapy z poziomicy około 430 metrów n.p.m zejdziemy do poziomicy około 400 metrów n.p.m. Jest to odcinek ciemnoniebieski.
Teraz idziemy zdecydowanie pomiędzy uprawianymi polami uprawnymi.
Droga jest błotnistym traktem.
Kiedyś musiała być szersza i utwardzona, o czym świadczy leżąca na poboczach kostka porfirowa.
Teraz na horyzoncie zaczyna nam się zarysowywać obniżenie. Pogoda w dalszym ciągu jest dla nas niełaskawa.
I tak dotarliśmy do kolejnego krzyża przydrożnego. Jego stan, podobnie jak tego z poprzedniego odcinka można określić jako zejściowy.
Pod krzyżem kwitły przylaszczki pospolite - Hepatica nobilis. Krople wody na kwiatach dawały bardzo ciekawe efekty plastyczne.
Aby iść dalej musieliśmy się zmierzyć z takim problemem.
Po wschodniej stronie drogi mamy odłogi, częściowo zakrzaczone.
Pewnym zaskoczeniem było takie znalezisko.
Za to teraz będzie ewidentnie z górki.
Trafił nam się także taki płomienny, wiosenny akcent.
Po wyjściu z kolejnej grupy krzewów zobaczyliśmy las.
Teraz zerkamy na zachód. Gdzieś tam w dole znajduje się Miękinia. Zarazem widać, że okoliczne pola uprawne są uprawiane.
Trafiła się też taka zguba.
I kolejne spojrzenia w kierunku Miękini. Jednocześnie widać, że na odłogi wkracza desant lekkiej kawalerii powietrznej pod postacią brzozy brodawkowatej - Betula pendula. Las dokonuje tym sposobem rekonkwisty.
Idąc dalej przechodzimy obok zgrupowania krzewów. Dominuje tutaj dereń świdwa - Cornus sanguinea.
Były też przebiśniegi - Galanthus nivalis.
Teraz Miękinię mamy prawie jak na dłoni.
Ruszamy tak szybko jak się da w kierunku lasu. Uprawianie pól uprawnych przekłada się na jakość drogi.
Tuż przed lasem znajdujemy kolejny krzyż przydrożny w stanie bardzo zejściowym.
Pod krzyżem posadzono szafran - Crocus vernalis.
Idziemy dalej.
Po prawej stronie drogi mijamy przyszły las.
Jest też i to.
Dla odmiany pobocze po lewej stronie drogi zajął roślinny drut kolczasty, czyli jeżyna - Rubus.
Teraz idziemy zdecydowanie pomiędzy uprawianymi polami uprawnymi.
Droga jest błotnistym traktem.
Kiedyś musiała być szersza i utwardzona, o czym świadczy leżąca na poboczach kostka porfirowa.
Teraz na horyzoncie zaczyna nam się zarysowywać obniżenie. Pogoda w dalszym ciągu jest dla nas niełaskawa.
I tak dotarliśmy do kolejnego krzyża przydrożnego. Jego stan, podobnie jak tego z poprzedniego odcinka można określić jako zejściowy.
Pod krzyżem kwitły przylaszczki pospolite - Hepatica nobilis. Krople wody na kwiatach dawały bardzo ciekawe efekty plastyczne.
Aby iść dalej musieliśmy się zmierzyć z takim problemem.
Po wschodniej stronie drogi mamy odłogi, częściowo zakrzaczone.
Pewnym zaskoczeniem było takie znalezisko.
Za to teraz będzie ewidentnie z górki.
Trafił nam się także taki płomienny, wiosenny akcent.
Po wyjściu z kolejnej grupy krzewów zobaczyliśmy las.
Teraz zerkamy na zachód. Gdzieś tam w dole znajduje się Miękinia. Zarazem widać, że okoliczne pola uprawne są uprawiane.
Trafiła się też taka zguba.
I kolejne spojrzenia w kierunku Miękini. Jednocześnie widać, że na odłogi wkracza desant lekkiej kawalerii powietrznej pod postacią brzozy brodawkowatej - Betula pendula. Las dokonuje tym sposobem rekonkwisty.
Idąc dalej przechodzimy obok zgrupowania krzewów. Dominuje tutaj dereń świdwa - Cornus sanguinea.
Były też przebiśniegi - Galanthus nivalis.
Teraz Miękinię mamy prawie jak na dłoni.
Ruszamy tak szybko jak się da w kierunku lasu. Uprawianie pól uprawnych przekłada się na jakość drogi.
Tuż przed lasem znajdujemy kolejny krzyż przydrożny w stanie bardzo zejściowym.
Pod krzyżem posadzono szafran - Crocus vernalis.
Idziemy dalej.
Po prawej stronie drogi mijamy przyszły las.
Jest też i to.
Dla odmiany pobocze po lewej stronie drogi zajął roślinny drut kolczasty, czyli jeżyna - Rubus.