Muzeum w Chrzanowie znajduje się w parku. Tedy nic dziwnego, że nader często wybieram się do niego z aparatem. Tego roku pierwsze zdjęcie wykonałem 18 marca, u schyłku formalnej zimy. Wówczas pod ścianą naszego budynku kwitły przebiśniegi - Galanthus nivalis.
A potem poczekałem na pełnię wiosny. Jest 27 kwietnia. Przy naszym budynku rozkwitła śliwa wiśniowa - Prunus cerasifera.
Nieco dalej w parku, bliżej ronda mamy kontrast klonu faworu - Acer pseudoplatanus z nieokreślonym drzewem.
Tuż przy granicy placu zabaw od strony ulicy Oświęcimskiej podstawę pnia topoli holenderskiej - Populus x canadensis "Marylandica" opanowała ruda zielenica z rodzaju Trentepohlia. Tej topoli już nie ma.
A w trawie na gałązce zauważyłem wstężyka gajowego - Cepaea nemoralis
Potem było długo, długo nic aż do poranka 2 września, kiedy w drodze do pracy dokumentowałem efekty świetlne.
Kolejna taka okazja pojawiła się 4 września.
A teraz krótki przerywnik. Jest 18 września. Oto chmury nad ulicą Oświęcimską w odległości około 100 metrów od parku.
23 września zająłem się dokumentowaniem jesionów wyniosłych - Fraxinus excelsior. Te zdjęcia mają walor bardzo historyczny. Wiele tych drzew zostało w między czasie wycięta. To drzewo przy ulicy Mickiewicza jeszcze istnieje. Ma nieznacznie zredukowaną koronę.
Oto drzewo przyległe do naszego budynku. Wyrok śmierci na nie był już wydany przed dokumentacją.
Oto jeden mikrus i pewien olbrzym w dwu ujęciach.
Teraz po prostu gałązka jesionu wyniosłego - Fraxinus excelsior.
Ponownie zbliżam się w stronę muzeum. Oto kolejne drzewo.
I na zakończenie tej sesji drzewo w sąsiedztwie muzeum. Wyraźnie widać, że nie miało przyszłości. Jego korzenie zagrażały naszym fundamentom.
7 listopada udokumentowałem wystąpienie łuskwiaka nastroszonego - Pholiota squarrosa u podstawy pewnego jesionu wyniosłego - Fraxinus excelsior.
I na zakończenie powrót do prawdziwej zimowej scenerii.
Tutaj mamy zabukowany grab. Znaczy się grab zwyczajny - Carpinus betulus przytulony do bardziej okazałego buka pospolitego - Fagus sylvatica.
Tutaj mamy zaplecze naszego muzeum. W tej okolicy na początku tego fotoreportażu udokumentowałem przebiśniegi - Galanthus nivalis.
I już zupełnie na koniec kilka jodeł pospolitych - Abies alba. Z tej grupy ostała się tylko jedna i póki co ma się dobrze.
W 2006 roku drzewostan parku został drastycznie zredukowany. Usunięto stąd ponad 200 drzew. Na szczęście w większości o grubości typowego styliska łopaty, rzadziej butelki typu PET.
A potem poczekałem na pełnię wiosny. Jest 27 kwietnia. Przy naszym budynku rozkwitła śliwa wiśniowa - Prunus cerasifera.
Nieco dalej w parku, bliżej ronda mamy kontrast klonu faworu - Acer pseudoplatanus z nieokreślonym drzewem.
Tuż przy granicy placu zabaw od strony ulicy Oświęcimskiej podstawę pnia topoli holenderskiej - Populus x canadensis "Marylandica" opanowała ruda zielenica z rodzaju Trentepohlia. Tej topoli już nie ma.
A w trawie na gałązce zauważyłem wstężyka gajowego - Cepaea nemoralis
Potem było długo, długo nic aż do poranka 2 września, kiedy w drodze do pracy dokumentowałem efekty świetlne.
Kolejna taka okazja pojawiła się 4 września.
A teraz krótki przerywnik. Jest 18 września. Oto chmury nad ulicą Oświęcimską w odległości około 100 metrów od parku.
23 września zająłem się dokumentowaniem jesionów wyniosłych - Fraxinus excelsior. Te zdjęcia mają walor bardzo historyczny. Wiele tych drzew zostało w między czasie wycięta. To drzewo przy ulicy Mickiewicza jeszcze istnieje. Ma nieznacznie zredukowaną koronę.
Oto drzewo przyległe do naszego budynku. Wyrok śmierci na nie był już wydany przed dokumentacją.
Oto jeden mikrus i pewien olbrzym w dwu ujęciach.
Teraz po prostu gałązka jesionu wyniosłego - Fraxinus excelsior.
Ponownie zbliżam się w stronę muzeum. Oto kolejne drzewo.
I na zakończenie tej sesji drzewo w sąsiedztwie muzeum. Wyraźnie widać, że nie miało przyszłości. Jego korzenie zagrażały naszym fundamentom.
7 listopada udokumentowałem wystąpienie łuskwiaka nastroszonego - Pholiota squarrosa u podstawy pewnego jesionu wyniosłego - Fraxinus excelsior.
I na zakończenie powrót do prawdziwej zimowej scenerii.
Tutaj mamy zabukowany grab. Znaczy się grab zwyczajny - Carpinus betulus przytulony do bardziej okazałego buka pospolitego - Fagus sylvatica.
Tutaj mamy zaplecze naszego muzeum. W tej okolicy na początku tego fotoreportażu udokumentowałem przebiśniegi - Galanthus nivalis.
I już zupełnie na koniec kilka jodeł pospolitych - Abies alba. Z tej grupy ostała się tylko jedna i póki co ma się dobrze.
W 2006 roku drzewostan parku został drastycznie zredukowany. Usunięto stąd ponad 200 drzew. Na szczęście w większości o grubości typowego styliska łopaty, rzadziej butelki typu PET.