W dalszej części naszego spaceru wciąż jesteśmy na cmentarzu. Na początku zerkam na jakieś drzewo opanowane przez jemiołę pospolitą - Viscum album.



Teraz wkraczamy na cmentarz Bonifratrów. To jest jego część komercyjna.



Tutaj dowiadujemy się nieco więcej o tym miejscu.



Tutaj spoczywają zakonnicy.





W wnętrzu kaplicy znajduje się taka, dość typowa Pieta.



Martwe drzewo, prawdopodobnie topola włoska - Populus nigra var. Italica robi za doniczkę.



A to już kaplica cmentarna z elementami w stylu romańskim. Zapewne powstała na miejscu kościoła o którym piszą - W tejże parafii jest sławna kaplica pod wezwaniem Nawiedzenia Najświętszej Maryi Panny. [...] Największy napływ ludności [concursus populi maximus] jest w święto Nawiedzenia Najświętszej Maryi Panny. Kaplica ta jest w miejscu starszej i mniejszej, podobnie jak poprzednia, z ofiar ludu zbudowana.



Obecny obiekt reprezentuje bardzo mało polski styl romański, bo niemiecki. To zrozumiałe, wszak formalnie był tutaj Śląski Pruski.



W pobliżu rosną zapewne prawie wiekowe dęby szypułkowe - Quercus robur.



Spod nich jeszcze raz zerkam na komercyjną część cmentarza bonifraterskiego.



Na wschodniej części kaplicy znajdują się epitafia. Nie wszyscy tam wymienieni spoczywają w jej podziemiach.



W znajdującej się tutaj części cmentarza znajdujemy kolejnego aniołka łudząco podobnego te tego, którego już oglądaliśmy poprzednio.



Zerkamy teraz w kierunku kościoła i sierocińca. W tym miejscu trzeba przytoczyć cztery daty z lokalnego kalendarium.
1858 – ksiądz Leopold Markiefka założył sierociniec
1881 – ustawienie na kolumnie przed szpitalem Ojców Bonifratrów neogotyckiej figurki Matki Boskiej z Dzieciątkiem
17 lipca 1892 – poświęcenie kamienia węgielnego pod budowę neogotyckiego kościoła
25 października 1894 – konsekracja neogotyckiego kościoła pw. św. Szczepana przez biskupa wrocławskiego ks. kardynała Jerzego Koppa





Opuszczamy cmentarz, wchodzimy na teren kościoła.





Teraz krótka dygresja. Oczywiście w między czasie funkcjonował stary, który po rozebraniu przerobiono na krzyżyki. Miały one mieć po włożeniu do trumny moc udzielania zmarłemu odpustu zupełnego. Wielu kupiło, tak na wszelki wypadek.
Wracamy do realiów. Oto interesujące stacje męki pańskiej. W tle znajduje się mur z karbońskich piaskowców. Oczywiście są to warstwy śląskie.







Teraz zerknijmy na kościół, mający status bazyliki, a dokładniej jest to od 21 czerwca 2015 roku bazylika mniejsza św. Szczepana i Matki Boskiej Boguckiej w Katowicach.



Wybudowany znacznie wcześniej a potem rozbudowywany sierociniec obecnie prowadzą s.s. jadwiżanki.





Teraz zerknijmy ku wieży.



Potem na przestrzeń pomiędzy kościołem a sierocińcem.



Teraz zwiedzamy wnętrze. Pozwolę sobie nie komentować. Są inne źródła, w których to i owo zainteresowani znajdą.









W ołtarzu głównym znajduje się cudowny obraz przedstawiający Matkę Boską Bogucką.







I jeszcze trzy widoki z wnętrza.







Tutaj mamy potwierdzenie, że to bazylika.



Za chwilę opuścimy teren kościelny.



Teraz z początkowego odcinka ulicy Markiefki zerkamy na kościół. Znajdujące się w ogrodzeniu rzeźby, a jest ich razem sześć stanowią odrębny zespół zabytków.





W kolejnym odcinku zdecydowanie ruszymy na południe.

(wypowiedź edytowana przez piotr_grzegorzek 16.marca.2016)