W kolejnym odcinku będziemy się poruszać trasą oznaczona na mapie firmy Compass kolorem czerwonym.



Opuściliśmy rejon wylotu sztolni, zmierzamy do miejsca, gdzie Kanał Matylda, dawniej rzeka Śmidra przecina obwodnicę. Teren jest bardzo błotnisty.





Suchą nogą mogłem przejść tylko przez las.





Po drodze przekroczyłem niewielki ciek, dopływ Śmidry.



Są też stare i nowe zapory przeciwdziałające wtargnięciu płazów na jezdnię. Ta bowiem przecięła ich główny szlak migracji do stawu, którego podobno już nie ma.





Dopływ w okolicy przejścia pod jezdnią jest wykończony bardzo elegancko, tak jak każdy inny ciek po drodze.





Most nad Śmidrą przekroczyłem bardzo szybko.



Oto widok rzeki z prądem a potem pod prąd.





Tego dnia w tej okolicy ciągle trwały jakieś prace.





W tym momencie zdecydowanie opuszczam obwodnicę i ruszam na wschód w kierunku ulicy Kopanina.





Po obu stronach drogi many jakiś bór.



Na poboczu jest mnóstwo siewek sosny zwyczajnej - Pinus sylvestris.





Był też przedstawiciel sitwy sitów - Juncus.



Jest też fragment typowej gospodarki leśnej. Obecnie trwa etap - będzie las.







Po drodze mijam cały czas bór, jak to się określa w średnim wieku, w sam raz do rąbania. Po drodze nie udało mi się natrafić na widłaka goździstego, którego stąd kilka lat temu notowałem.





To już koniec tej drogi. Widać składowane drewno.





Tuż przy skrzyżowaniu z ulicą Kopanina od zawsze były lokowane osady najwyższego piętra antropocenu. Teraz to już historia.





Kiedy wyszedłem z lasu i spojrzałem za siebie dopiero wówczas dowiedziałem się, że nie powinienem był tędy iść.



Wobec powyższego spojrzałem na nie rozwinięte kotki leszczyny - Corylus avellana i poszedłem do Muzeum.



Oczywiście obrazki z tego fragmentu drogi pojawiają się w kolejnym, ostatnim odcinku z tego spaceru.