Pierwszy z tytułowych obiektów był przeze mnie intensywnie badany w 2010 roku. Ostatnio byłem tam w 2013 roku. Wówczas to było pierwsze, poważniejsze wejście w tę strukturę ciągnącą się od granicy Młoszowy i Karniowic, czyli tam gdzie ulica Spacery przechodzi w ulicę Spacerową po szczyt Kowalikowej Góry.
Ten fotoreportaż powstał 1 lipca. Idę z południa na północ. Na początku w bocznej odnodze mamy łan skrzypu leśnego - Equisetum sylvaticum z towarzyszącą jej wietlicą samiczą - Athyrium filix-femina.
Były tam też storczyki. Sądząc po sylwetce to kruszczyk szerokolistny - Epipactis helleborine.
Środkiem parowów w dolnym odcinku biegnie bardzo szeroka droga. Na on czas był to dojazd do pól.
Idąc w górę minąłem przecięty wał lessu.
Nieco dalej spotykałem okazałe buki pospolite - Fagus sylvatica.
Ten ostatni znajdował się przy bocznej odnodze, gdzie wody opadowe rozmywają pokrywę lessu i wypłukują spod niej bruk dyluwialny.
Sam próg lessowy wyglądał wówczas tak.
W sumie zagłębiłem się w tę strukturę na około 500 metrów i musiałem kończyć. Sorry, taki miałem aparat.
Drugą sesję zdjęciową wykonałem 9 września. To Zielona Perła Trzebini, tytułowy Bialny Dół w Psarach. Znajduje się on na zachód od zabudowy, na północ od drogi do Myślachowic. Oto widok ogólny tego miejsca.
Potem mamy owocującą różę dziką - Rosa canina.
Oto kolejny widok ogólny. W dole widać zabudowania Psar.
Największą osobliwością tej okolicy jest obfite stanowisko dziewięćsiłu bezłodygowego w odmianie typowej - Carlina acaulis.
Niegdyś znajdował się tutaj kamieniołom. Pozostałościami są odsłonięcia cienkowarstwowych wapieni falistych.
Ostatnie zdjęcie fragmentu tej formacji wykonałem 2 października.
Ten fotoreportaż powstał 1 lipca. Idę z południa na północ. Na początku w bocznej odnodze mamy łan skrzypu leśnego - Equisetum sylvaticum z towarzyszącą jej wietlicą samiczą - Athyrium filix-femina.
Były tam też storczyki. Sądząc po sylwetce to kruszczyk szerokolistny - Epipactis helleborine.
Środkiem parowów w dolnym odcinku biegnie bardzo szeroka droga. Na on czas był to dojazd do pól.
Idąc w górę minąłem przecięty wał lessu.
Nieco dalej spotykałem okazałe buki pospolite - Fagus sylvatica.
Ten ostatni znajdował się przy bocznej odnodze, gdzie wody opadowe rozmywają pokrywę lessu i wypłukują spod niej bruk dyluwialny.
Sam próg lessowy wyglądał wówczas tak.
W sumie zagłębiłem się w tę strukturę na około 500 metrów i musiałem kończyć. Sorry, taki miałem aparat.
Drugą sesję zdjęciową wykonałem 9 września. To Zielona Perła Trzebini, tytułowy Bialny Dół w Psarach. Znajduje się on na zachód od zabudowy, na północ od drogi do Myślachowic. Oto widok ogólny tego miejsca.
Potem mamy owocującą różę dziką - Rosa canina.
Oto kolejny widok ogólny. W dole widać zabudowania Psar.
Największą osobliwością tej okolicy jest obfite stanowisko dziewięćsiłu bezłodygowego w odmianie typowej - Carlina acaulis.
Niegdyś znajdował się tutaj kamieniołom. Pozostałościami są odsłonięcia cienkowarstwowych wapieni falistych.
Ostatnie zdjęcie fragmentu tej formacji wykonałem 2 października.