MSZAKI. Kto z nas ich nie widział. Kolorowa (najczęściej zielona) plama na ziemii , drzewach, murach i nie tylko. Czasami jako poduszka , kobierzec czy zwisająca firanka. Przybierają też inne barwy , od białawego, żółtego przez barwy czerwieni, brąz do niebieskawego czy czarniawego. Wielkość od mikroskopijnych do kiludziesięciu centymetrowych. Można je spotkać prawie wszędzie, nawet na metalu, czy plastiku. Czasami wyglądają efektownie lub mniej ciekawie. Jedni podziwiają je jako fotogeniczne objekty z kropelkami rosy , drudzy złoszczą się gdy pojawiają się w szczelinach polbruku, wypielęgnowanej trawce lub rynnach. Od pewnego czasu zacząłem się im baczniej przyglądać. Coraz większe możliwości w fotografii pozwalają na lepsze wychwytawanie detali , co zwiększa możliwość na lepsze określenie pewnych gat. mszaków. Tak, wiem prawie słysząc wewnętrzne wołania MIKROSKOP i inne specjalistyczne badania (co w wielu wypadkach jest też konieczne), ale może by też tak okiem miłośnika nie związanego zawodowo, hobbysty, do wielu z nich w inny sposób się dobrać?
Nie posiadam aparatu z górnej półki, lecz kompakta z różnymi dodatkowymi soczewkami makro , nieraz pomarszczona folia aluminiowa czy latarka do polepszenia oświetlenia. Zdjęcia takie, jakie możliwości sprzętowe i umiejętność ich obsługi, ale ważne , by było widać to, co chcemy zobaczyć. Chciałbym pokazać kilka,..naście,..dziesiąt... z nich, tak jak ja to widzę(za pomocą wykonanych zdjęć), z terenów gdzie przebywałem i fotografowałem (Jura Szwabska, Schwarzwald, wsch.Niemcy i z Polski). Będę pokazywać tylko takie, które w Polsce występują. Zdjęcia mocno skompresowane,więc cierpią na jakości. Mile widziane komentarze ,uzupełnienia, wyjaśnienia,korekta

Do oznaczania posługuję się literaturą (references);
Porosty, mszaki, paprotniki-Hanna Wójciak,
Exkursionsflora von Deutschland-Rothmaler Tom.1,
Die Moose Baden-Württembergs Tom.1,2,3 Nebel/Philippi(Hrsg.)
Moosflora ( 4 wyd.) Jan-Peter Frahm/Wolfgang Frey
Moose eifach und sicher bestimmen Ruprecht Düll/Barbara Düll-Wunder
oraz różne internetowe strony.

.................................................................................................................................
Encalypta vulgaris

Ponieważ w moim awatorku widać dzwonowaty czepek od opończyka szczypcowatego Encalypta vulgaris , więc od niego zacznę pierwszy wątek z mszakami. Wysokość do 10 mm .Spotykam go w nasłonecznionych miejscach z wystawą południową na skałkach wapiennych lub rumoszu pokrytym cienką warstwą ziemii.

Mam nadzieję, że jest to początek całkiem sporego serialu. Nie mam nic, przeciwko próbie przegonienia mnie w ilości fotoreportaży.

Trochę tego będzie. Piotrze Ciebie przegonić, to nikomu się chyba już nie uda. życzę Ci wielu udanych wędrówek oraz zdrówka.

No to czekamy na serial i bogaty materiał zdjęciowy makro:-)

Piękne zdjęcia i doskonały materiał edukacyjny. Czekamy na więcej:)

I proszę bardzo - jeden gatunek z jednego miejsca, jeden wątek.

Jarku, oglądam i napatrzeć się nie mogę. Proszę nieś dalej oświaty kaganiec (jak pisał wieszcz). Dziękuję za pokazanie świata mszaków.

Dziękuję i cieszę się, że się podoba. To taki trochę inny świat. Kiedyś mi się podobało,jak Maciej przy okazji rozpoznawania śluzowca świetnie napisał; ,,Taka Lophozia incisa jest przepiękna, a jak się znajdzie Anastrophyllum hellerianum ,to aż się pada na kolana i bije mu pokłony ,, Gdy się troszkę w ten temat wchłonie, to można czasami to potwierdzić.

Tak trzymać, zapowiada się mocno edukacyjnie:)!

A skoro temat mszysty - podobnie uroczy jest widok światowej sławy profesorów, na czworakach przemierzających torfowisko w poszukiwaniu widzianych "gdzieś tu", lata temu, łodyżek Paludella, by pokazać to cudo studentom, przyglądającym się z uśmiechem na ustach. Albo wręcz nabożny, uroczysty i podniosły ton, z jakim wymawiany jest przez niektórych rodzaj Meeeesia.

Te pozycje ciała zdarzają się często, gdy się chce coś tam dostrzec ( szczególnie przy zdjęciach makro). Nieraz nie można tego uniknąć. Czasem muszę przyjąć bardziej stosowną postawę ,gdy przechodzą turyści na szlakach, a gdy nie zauważę to tłumaczę żartobliwie, że zabezpieczam ślady -bo mrówka napadła gęsiennicę. Gdy w monitorku pokazuję im jakiś ciekawszy objekt, to jednak wszyscy są pozytywnie zaskoczeni. Zapewne wielu z forumowiczów przy fotkach też stosuje prymusową gimastykę.

Jarek, wspaniałe zdjęcia:)
Czy mógłbyś te mszaki ułożyć według systematyki aby łatwiej było szukać. Bo sądzę, że będzie tych zdjęć będzie znacznie więcej:)

Zbyt dużo tego nie będzie(przeważnie takie ,które można rozpoznać w terenie).Około 30 proc. już pokazałem i nie wiem czy i jak by to teraz zmienić. Mchy znajduję w dalszym ciągu, więc z mojej strony ułożyć je alfabetycznie to jest już raczej niemożliwe.