Kolejną atrakcją tytułowej doliny jest skałka zwana Krzywym Sądem. Po krótkiej naradzie postanowiliśmy ją zdobyć. To trasa oznaczona kolorem łososiowym. Na szczycie zatoczyliśmy niewielkie kółko, idąc w kierunku zgodnym z ruchem wskazówek zegara.



W okolicy znajdują się zabudowania.



Jest też inna dolinka wchodząca w cienisty las. Z may wynika, że może być sztuczna.



My po dojściu do znakowanego drzewa ruszyliśmy stromym stokiem pod górę.







Szczyt prawie widać.





Pomiędzy bukami pospolitymi - Fagus sylvatica widać liczne świerki pospolite - Picea abies. Jest też bluszcz pospolity - Hedera helix.



W drzewostanie, po analizie ściółki widać sporo grabu zwyczajnego - Carpinus betulus. Jest też dąb bezszypułkowy - Quercus petraea.



Tuż przed szczytem znajduje się tablica informująca o co chodziło z tym Krzywym Sądem.



Tuż przy wschodniej krawędzi widzimy gniazdo buka pospolitego - Fagus sylvatica.



W innym miejscu są okazałe modrzewie europejskie - Larix decidua.



Widać też tytułową skałkę. Oglądamy ją blisko, coraz bliżej.







Zanim wyszedłem na szczyt zerknąłem na wschodnią krawędź.



Jest stromo. Poza tym widać liczne bluszcze pospolite - Hedera helix oplatające drzewa.



Jestem już na szczycie. Tutaj jak to zwykle bywa naszym kraju ustawiono krzyż.



Widok jest rozległy. Poza tym widać stawy w dolinie.



Wystarczyło, że wiatr przepędził jeną chmurę i wszystko się zmieniło.



Spoglądamy na skraj lasu. Tutaj część buków pospolitych - Fagus sylvatica pozostawiła swoje liście.



Nieco na wschód od platformy widokowej widać kolejne buki pospolite - Fagus sylvatica oplecione bluszczem pospolitym - Hedera helix.



Tropimy teraz rozmaite osobliwości. Oto drzewo miłości z ciekawą obręczą kostropatej kory.



Następnie zerkamy na drzewostan z lewego brzegu doliny. Tam rządzi świerk pospolity - Picea abies.



Poza tym powierzchnię skałek opanowała paprotka zwyczajna - Polypodium vulgare.





Zerkamy teraz przed siebie, podążając ku kolejnej bardziej południowej krawędzi lasu.



Po drodze oglądamy większe skupisko bluszczu pospolitego - Hedera helix.





Są kolejne płaty paprotki zwyczajnej - Polypodium vulgare.







Krawędź lasu jest coraz bliżej.



Stamtąd zerkając na południowy zachód widzimy samotne wzgórze. Wówczas wydawało nam się, że to Kajasówka, ale teraz nie jestem tego taki pewien.



Po powrocie na dół, na parkingu znaleźliśmy po dłuższych poszukiwaniach tablicę informacyjną o olszy czarnej - Alnus glutinosa. Tego drzewa jest tutaj, czyli bliżej rzeki bardzo dużo.



Nie sfotografowałem innej tablicy dezinformacyjnej. Znaczy się wszystko pozornie było w porządku. Gatunek, dąb szypułkowy - Quercus robur został opracowany rzetelnie. Rzecz w tym, że tutaj znajdywaliśmy zamiast niego jedynie liście dębu bezszypułkowego - Quercus petraea.