Zanim tego dnia odwiedziliśmy Śmietnik Kochanowski zatrzymaliśmy się w Tenczynku. Za cel wycieczki wybraliśmy wzgórze na którym nigdy nie byliśmy. To tytułowa Buczyna. Oto ona na mapie firmy Compass wraz z naniesionymi odcinkami tego tryptyku. Droga na szczyt, z północy na południe wiodła odcinkiem koloru łososiowego.



Na początku widok zabudowań przy północnym stoku.



Potem zerkamy do lasu, przez który biegnie szeroki trakt. Tutejsza buczyna jest prawie półwiekowa, znaczy się stosunkowo młoda.



W ściółce poza liśćmi buka pospolitego - Fagus sylvatica widzimy liście klonu jawora - Acer pseudoplatanus.



Jest też klon zwyczajny - Acer platanoides.



Widzimy także dąb bezszypułkowy - Quercus petraea.



Opadłą gałązkę zasiedlił gruzełek cynobrowy - Nectria cinnabarina.



Zieleń w tym miejscu to przede wszystkim bluszcz pospolity - Hedera helix.





Sporadycznie pojawia się tutaj podagrycznik pospolity - Aegopodium podagraria.



Są też pojedyncze kamienie, wapienie jurajskie.



Ten mech to żurawiec falisty - Atrichum undulatum.



Kolejny płat zieleni w runie to kopytnik pospolity - Asarum europaeum.



Pewną domieszkę w tej stosunkowo młodej buczynie, co widać po cienkich pniach drzew stanowią roślejsze modrzewie europejskie - Larix decidua.





Droga łagodnie prowadzi pod górę. Tutaj widać między innymi brzozę brodawkowatą - Betula pendula.



Mamy też kolejny płat kopytnika pospolitego - Asarum europaeum.



Teraz w drzewostanie, a jesteśmy już w przybliżeniu w połowie drogi pojawia się dość licznie sosna zwyczajna - Pinus sylvestris.



W tej okolicy naszą uwagę przyciągnęła martwa sosna zwyczajna - Pinus sylvestris. Więcej kory zostało w obrębie korony.







To druga strona tego drzewa.



Teraz spośród drzew prześwituje zachodni stok wzgórza. Na tym etapie naszej wędrówki mimo, iż szliśmy centralnie lepiej było widać stok zachodni. Największe drzewo w tej okolicy to grab pospolity - Carpinus betulus.





Widać także jeden z lokalnych wąwozów. Będziemy go zwiedzać w trzecim odcinku tego tryptyku.



W tej okolicy po dłuższych poszukiwaniach udało mi się natrafić na przylaszczkę pospolitą - Hepatica nobilis. Jest jej tutaj zdecydowanie mniej niż w niektórych miejscach w Chrzanowie.



Był tutaj także buk pospolity - Fagus sylvatica z licznymi czarcimi miotełkami na pniu.



Tutaj na tle tytułowego drzewa widać lipę - Tilia z licznymi pędami odroślowymi. Taka sytuacja świadczy o przeczuwaniu przez drzewo rychłej śmierci. Odrosty to kontynuacja trwania osobnika, czyli tej jedynej, niepowtarzalnej kombinacji genów.



Oto kolejny widok na dolinkę, w pobliżu której znaleźliśmy się dopiero co.



Wędrujemy nieco dalej pod górę. Tutaj mamy kolejnego dość niesamowicie ukształtowanego buka pospolitego - Fagus sylvatica.



Oto nasada jego pnia.



W dalszym ciągu mamy możliwość zerkania do kolejnych dolin na zachodnim brzegu wzgórza.





Na szczycie wzgórza znajdujemy płytkie zagłębienie.



Idziemy dalej odszczytową granią.



Przysłowiowi "nasi" też tutaj byli.



Południowo-zachodni stok wzgórza porasta las z dominacją brzozy brodawkowatej - Betula pendula.



Na zakończenie tego odcinka patrzymy pod nogi. Oto miodunka ćma - Pulmonaria obscura.



Potem idzie gajowiec żółty - Galeobdolon luteum.



Była też przylaszczka pospolita - Hepatica nobilis, ale zdecydowanie mniej liczna niż w Chrzanowie.



I tak dotarliśmy prawie do szczytu Buczyny.