Kontynuujemy weryfikację stanu zachowania przyrodniczej ścieżki dydaktycznej. To było przed napisaniem nowej wersji. Teraz miejscem akcji jest dolna część tytułowego wąwozu w osi trasy oznaczonej na mapie firmy Compass kolorem jasnozielonym.
Przed wejściem pomiędzy drzewa musiałem pokonać śmietnik powitalny.
Zaraz potem, po przedarciu się przez ekoton mamy malowniczą buczynę.
Przekrój doliny jest V-kształtny, dlatego można ją nazywać wąwozem.
Wiele tutejszych buków pospolitych -
Fagus sylvatica ma co najmniej sto lat.
I kolejne widoki charakterystyczne dla klasycznego wąwozu.
W tej okolicy znajdują się pozostałości ujęć wody. Oto pierwsze z nich.
Czas na akcent botaniczny. Oto kopytnik pospolity -
Asarum europaeum.
Tutaj widzimy jedną z bocznych odnóg wąwozu.
A to kolejny fragment głównego ciągu wąwozu.
Widzimy też kolejne ponad stuletnie buki pospolite -
Fagus sylvatica.
W dalszej części dno doliny rozszerza się i przechodzi w namulisko. Tym nie mniej to ciągle wąwóz, nie parów.
Płynąca dnem Starzynianka prowadzi więcej wody.
Zerkając na tę strukturę z góry, znowu zauważamy wąwóz zamiast parowu.
(wypowiedź edytowana przez Piotr_Grzegorzek 09.czerwca.2015)