Śródmieście Jaworzna, a dokładniej okolice rynku wielokrotnie goszczą w tym kawałku naszego forum. tym razem odbyłem spacer w towarzystwie historyka. Nasza wizyta miała związek z przygotowywaną wystawą czasową poświęconą górnictwu ziemi chrzanowskiej. Na początku mapka naszego spaceru.



Zaczynamy od rynku, który obchodzimy w koło. Na początku kościół.



Potem północna pierzeja. Tutaj kolega wypatrzył kapliczkę. Oglądamy ją blisko, coraz bliżej, korzystając oczywiście z zoom-u.







Teraz znajdujemy się na ulicy Sienkiewicza, którą tutaj potocznie zwie się Kocia.



Pomiędzy domami znajduje się kasztanowiec zwyczajny - Aesculus hippocastanum mocno osłabiony przez szrotówka kasztanowiaczka.



Jest też żywozielony jesion wyniosły - Fraxinus excelsior.



A to już ulica Grunwaldzka i budynki związane z historią i teraźniejszością jaworznickiego górnictwa.





A to współczesność przy ulicy Matejki.





Teraz idę ulicą Grunwaldzką w kierunku zachodnim. Tutaj w okolicy rynny usadowiła się wierzba iwa - Salix caprea.



Teraz widać jeden ze starych domów. Tutaj ulica Grunwaldzka krzyżuje się z ulicą Mickiewicza.



A to kolejny obiekt związany z przeszłością jaworznickiego górnictwa. Teraz są tutaj wydziały Urzędu Miejskiego.



Z okna gabinetu zaprzyjaźnionej urzędniczki zerknąłem w kierunku budowanej galerii handlowej Galena.





Opuszczamy urząd. Zerkamy teraz na halę widowiskowo-sportową oraz wyłaniający się zza niej kościół.



Oto jeszcze jeden obiekt związany z historią jaworznickiego górnictwa.



I wreszcie wkraczamy na ulicę Mickiewicza.



Teraz mojemu koledze zrobiłem krótką lekcję botaniki. Było to w królestwie mniszka - Taraxacum.



Towarzyszył mu porażony przez mączniaka - Erysiphe ranunculi jaskier rozłogowy - Ranunculus repens.



Ponadto była tutaj pokrzywa zwyczajna - Urtica dioica.



Kolejny gatunek to żółtlica drobnokwiatowa - Galinsoga ciliata.



I jeszcze jeden drobiazg, czyli starzec zwyczajny - Senecio vulgaris.



W końcu zerkamy na mniszki - Taraxacum. Jak mi się wydaje są one tutaj co najmniej w dwu gatunkach.



Kolejny, ważny obiekt przy tej ulicy to była siedziba Sokoła.





Ponownie mijamy kościół.



A to już koniec ulicy Świętej Barbary. Właśnie kończył się żywot pewnego drewnianego domu.







Widać też tabliczkę ze starą i nową numeracją. Ot kawał historii. Niebieska tabliczka musi pochodzić sprzed 1989 roku, ponieważ dopiero wtedy Barbara mogła zostać świętą w urzędowym nazewnictwie ulic.



A potem poszliśmy w kierunku cmentarza ciężkowickiego.

(wypowiedź edytowana przez Piotr_Grzegorzek 03.maja.2015)