W tym odcinku znajdujemy się na szczycie Rauszowej Góry. Teraz trasą oznaczoną na mapie firmy Compass kolorem białym zejdziemy do drogi u podnóża południowego stoku.



Na początku znane mi z poprzednich wyjść miejsca deponowania osadów najwyższego piętra antropocenu.





Były też czytelne ślady po wiosennym wypalaniu traw. Tutaj ich ofiarą padła sosna zwyczajna - Pinus sylvestris.



Ten zielony tłum, niestety, zdjęcie szczegółowe nie wyszło to pajęcznica gałęzista - Anthericum ramosum. Roślina zasłoniła w całości odkrywkę dolomitu.



Była tutaj także głowienka pospolita - Prunella vulgaris. Nad nią nachyla się kłosownica pierzasta - Brachypodium pinnatum.



W dalszym ciągu jesteśmy na szczytowej grani. Oto kolejna, martwa, spalona sosna zwyczajna - Pinus sylvestris.



A to już ciemny zagajnik z dominującą topolą osiką - Populus tremula. Znajduje się on przy zachodniej krawędzi wzgórza.





Na znajdując tutaj nowych gatunków roślin zaczynamy schodzić w dół. Po drodze mijamy ślady kolejnych pożarów.





Niemalże ocieramy się o zabudowania Imielina.



Teraz pośród traw znajdujemy dzwonek - Campanula o kwiatach zniszczonych prawdopodobnie przez mszyce. Ponieważ mam tylko to zdjęcie a pamięć mnie zawodzi gatunku nie określam.



Ponadto trafiła nam się nawłoć pospolita - Solidago virgaurea. Teraz to gatunek rzadki.



Idąc w dół trzymamy się linii wysokiego napięcia. Unikamy zadrzewienia.



Po drodze natrafiamy na dzwonek skupiony - Campanula glomerata.





Był też kozłek lekarski - Valeriana officinalis.



To dowód na trzymanie się osi linii wysokiego napięcia.



W tej okolicy z traw dominują mietlice - Agrostis.



Tuż przed wejściem na drogę mijamy kruszynę pospolitą - Fragnula alnus.



I na zakończenie tego odcinka żółty akcent. Oto starzec jakubek - Senecio jacobaea.