w kolejnym odcinku tego serialu przez jakiś czas będziemy jeszcze znajdować się na trasie oznaczonej na mapie firmy Compass kolorem czerwonym. To rejon załamania przy zachodniej krawędzi lasu.



Teraz zerkamy na łąkę, gdzie szykuje się głębienie wielkiej dziury. Las w dalszym ciągu wymyka się klasyfikacjom fitosocjologicznym. W runie zalega sporo zejściowej orlicy pospolitej - Pteridium aquilinum.



W drzewostanie występuje między innymi sosna Banksa - Pinus banksiana.



Teraz w runie widzimy rokietnik pospolity - Pleurozium schreberi w towarzystwie pożądanej przeze mnie tego dnia borówki brusznicy - Vaccinium vitis-idaea.



Pojawia się też szczawik zajęczy - Oxalis acetosella.





Dopiero teraz wkraczam na trasę oznaczona kolorem fioletowym. Na początku jakiś torfowiec, być może Sphagnum teres.







Tuż obok znajduję omszały pniak. Na nim pojawia się widłoząb - Dicranum scoparium.



U jego nasady wystąpił Tetraphis pellucida.



Nieco dalej w runie pojawiły się luźne skupiska dzióbkowca - Eurhynchium angustirete.



Często w tym lesie widuje się płożymerzyka pokrewnego - Plagiomnium affine.



Teraz idę dość szybko jedną z dróg przecinających ten las.



Znajduję kolejną dolinkę z torfowcem. Okazy w zielniku są, więc w końcu dowiemy się, co to jest. Teraz poprzestaniemy na Sphagnum sp. sp.









Następnie na celownik wziąłem ten wykrot.



Tutaj usadowił się złotowłos strojny - Polytrichastrum formosum.





Poza tym trafiła się Dicranella heteromala.



Kolejne, nieco odległe miejsca. Oto pniak po ściętej sośnie a na nim Herzogiella seligeri.





Znajduję także dowody na obecność w tej okolicy dzików.



Część drzew, w tym ten świerk pospolity - Picea abies ma na sobie czerwone kropki. Czyżby to była "kronika zapowiedzianej śmierci".





W kolejnej partii lasu liczba kropek na drzewach zdecydowanie zmalała.



Teraz zwracam uwagę na kwitnące pędy lepiężnika białego - Petasites albus.







Powoli wychodzą liście tego gatunku.



A to kolejny omszały akcent.



Tutaj trudno powiedzieć co to jest.



Te pędy to już zdecydowanie Mnium hornum.



Kończąc stanąłem na skraju lasu i zerknąłem w stronę drogi. Tam za chwilę się udam.