Zasadniczym celem mojego spaceru po okolicy Podłęża była próba wykonania lepszych zdjęć lejkowatych zagłębień w lesie. Pierwotnie zwałem je lejami soliflukcyjnymi, ale teraz uściśliłem to wszystko. Są to leje lub doły sufozyjne. Ich powstanie ma związek z eksploatacją węgla kamiennego metodą na zawał. W pierwszej części poruszamy się trasą oznaczoną kolorem ciemnoniebieskim.



Zaraz za linią kolejową znajduje się bór jakiś tam a cechach zbliżonych do boru mieszanego.



Po przekroczeniu linii kolejowej zaraz na początku natrafiłem na okazałą nerecznicę samczą - Dryopteris filix-mas.





Równolegle do linii kolejowej biegnie szeroka ścieżka pełniąca rolę pasa przeciwpożarowego.





Na poboczu znajduję kolejne skupiska paproci. Jest nerecznica samcza - Dryopteris filix-mas.



Jest też wietlica samicza - Athyrium filix-femina. Znaczy się mamy tutaj klasyczny zestaw pospolitych paproci.







Po wejściu w głąb drzewostanu odnajduję pierwszy, niezbyt głęboki lej. Oglądam go z kilku stron.







Dno lasu jest zasadniczo równe. Drzewostan średnio gęsty.





Kolejny lej jest jeszcze bardziej płytki.



W jego sąsiedztwie zauważyłem osobliwie ukształtowany pień drzewa. Chociaż liście w ściółce wskazują na coś innego, jest to dąb szypułkowy - Quercus robur.



A to już kolejny lej sufozyjny. I on, podobnie jak poprzednie jest niezbyt głęboki.



Przeważająca część lasu ma nierówne dno, pokryte niezbyt głębokimi dołami.



Teraz zataczając szeroki łuk ponownie odbijam w kierunku wschodnim. W drzewostanie przeważa brzoza brodawkowata - Betula pendula.



Sporą domieszkę stanowi dąb czerwony - Quercus rubra.



Nieco niżej usadowiła się malina właściwa - Rubus idaeus.



Powoli dąb czerwony - Quercus rubra zyskuje przewagę.





Po dłuższej przerwie natrafiam na kolejne, płytkie leje sufozyjne.







Niektóre z nich nader udatnie maskują opadłe liście drzew. Tutaj robi to czeremcha amerykańska - Padus serotina.



W dalszej partii lasu znajdujemy starsze sosny zwyczajne - Pinus sylvestris.



Są też kolejne leje. Ten pełnił przez lata rolę kosza na śmieci.



Kolejny, bardzo płytki lej znajduje się przed tą powaloną brzozą brodawkowatą - Betula pendula.



Reasumując, gdyby nie te leje, las nie wyróżniał by się niczym szczególnym.





Teraz niejaką osobliwością jest lokalna dominacja klonu zwyczajnego - Acer platanoides.



Pora przyjrzeć się innej paproci. To tylko nerecznica szerokolistna - Dryopteris dilatata.









A nad ta paprocią króluje dąb czerwony - Quercus rubra.



I tak dotarliśmy do końca tego odcinka.



Wyjście na główną drogę było niemożliwe. Dlatego zwróciłem. Zanim poszedłem dalej sfotografowałem młody wiąz górski - Ulmus glabra.



(wypowiedź edytowana przez Piotr_Grzegorzek 24.listopada.2014)