2014-07-18 Libiąż - las od strony Kroczymiecha - część 1
Po kilku przerywnikach powracam na waloryzowany kawałek lasu w rejonie Kroczymiecha. Teraz granicę badanego obszaru obwiodłem kolorem fioletowym. Teren przeszedłem wężykiem w taki sposób, że powstał serial złożony z dziesięciu odcinków. To jednak będzie koniec badania tych lasów na ten rok.
Odcinek pierwszy to trasa oznaczona kolorem niebieskim. Jak widać na samym początku też się zgubiłem, ale potem już mieściłem się w zadanych granicach. Stoję na wiadukcie w Kroczymiechu i patrzę na południe.
Następnie staję przy barierce, za którą biegnie droga rozcinająca ten obszar a zarazem wyznaczająca północną granicę obszaru, który teraz zamierzałem spenetrować.
Na początku idę wzdłuż pasa przeciwpożarowego równoległego do ulicy.
Po nogami zauważam koniczynę polną - Trifolium arvense. Po bokach znajduje się poziomka pospolita - Fragaria vesca. Jest tutaj także tojeść rozesłana - Lysimachia nummularia.
Z mchów pojawia się wciąż częściowo chroniony rokietnik pospolity - Pleurozium schreberi.
Po chwili na mojej drodze staje gęsty drzewostan złożony przede wszystkim z lipy drobnolistnej - Tilia cordata.
Dalej droga znowu staje się szeroka.
W warstwie krzewów pojawia się malina właściwa - Rubus idaeus.
A to już kolejne skupisko rokietnika pospolitego - Pleurozium schreberi.
Z cienia wyłania się kozłek lekarski - Valeriana officinalis.
Jest też kolejna gęstwina, ale dająca się przejść.
Za nimi trasa znowu jest bardzo wygodna.
Tuż przy końcu odcinka równoległego do drogi znajduję skupisko dzikiego bzu koralowego - Sambucus racemosa.
Teraz odbijam w lewo, idąc granicą starego lasu po lewej stronie oraz gęstego młodnika po prawej.
Ponieważ byłem przekonany, że las po prawej stronie jest za granicą badanego obszaru zwracałem szczególną uwagę na to co znajdowało się po lewej stronie drogi. W tej okolicy było to bór prawie świeży ze sporym udziałem rokietnika pospolitego - Pjeurozium schreberi w podłożu.
Wśród nielicznych krzewów zauważyłem kruszynę pospolitą - Frangula alnus.
A droga cały czas sprawiała wrażenie dobrej granicy.
W tej okolicy moją uwagę przykuł pewien żółtek.
W okolicy, gdzie się znajduję odkryłem drogę wiodąca ponownie na północ. Tutaj las jest zbliżony do boru mieszanego. Można też przyjąć bardziej żartobliwe określenie - bór niezbyt świeży.
Przed ruszeniem na północ jeszcze raz spójrzmy na granicę pomiędzy starszym lasem a młodnikiem w stadium, który ja nazywam drągowiną.
Trzymamy się tematu forum. Nie drażnimy się. Ma być miło :) ⇒ szerzej o zasadach i coś jak regulamin