Teraz po spenetrowaniu szerszej części trójkata stanowiącego w tej okolicy część terytorium Libiąża ponownie ruszyłem na początek drogi aby następnie nieco wężykując spenetrować jego węższą część. Jak wyszło widać na załączonym fragmencie mapy. To trasa oznaczona kolorem żółtym.



Wracając sprawdzam teraz prawą stronę drogi. Mamy tutaj niewielkie wzniesienie porośnięte borem powiedzmy mieszanym.



Na początku w warstwie krzewów zwracam uwagę na kruszynę pospolitą - Frangula alnus. Teraz już nie podlega ona ochronie, nawet częściowej.



Poza tym, z ładniejszych gatunków znajdujemy tutaj dzwonek okrągłolistny - Campanula rotundifolia.





Po kilkudziesięciu metrach natrafiłem na partię drzewostanu z bardzo obfitym podrostem jarząbu pospolitego - Sorbus aucuparia.



Nieco dalej był to między innymi dąb czerwony - Quercus rubra.



Wkrótce też pojawiły się pierwsze storczyki. co prawda to tylko kruszczyk szerokolistny - Epipactis helleborine, ale on wciąż jest chroniony, chociaż tylko częściowo. skrywały się one pomiędzy sadźcem konopiastym - Eupatorium cannabinum.







Bardzo szybko szedłem w kierunku końca tego prostego odcinka. Po drodze zauważyłem płat traganka szerokolistnego - Astragalus glycyphyllos.



Tuż przy końcu drogi las jest stosunkowo gęsty.



Tutaj znajdujemy niecierpka drobnokwiatowego - Impatiens parviflora.



Był też jarząb pospolity - Sorbus aucuparia. Poraża go mączniak, jak dla mnie, trzymając się Bogusława Sałaty to Podosphaera aucupariae.





Niedaleko zabudowań skraj lasu służy jako niewielkie wysypisko.



W tym momencie pojąłem próbę pójścia w kierunku wschodnim. Drogi, która według map ma tutaj być nie ma i to co najmniej od lat sześćdziesiątych ubiegłego wieku. Na początku natrafiłem na czeremchę amerykańską - Padus serotina porazona przez mączniaka - Podosphaera tridactyla.



Nader liczne są tutaj siewki dębu czerwonego - Quercus rubra.



Bez trudu znajdujemy kolejne skupiska kruszczyka szerokolistnego - Epipactis helleborine.



W niewielkim obniżeniu, które wziąłem za ślad poszukiwanej drogi natrafiłem na wietlicę samiczą - Athyrium filix-femina.



Idąc nim przed siebie mijam zejściowe siódmaczki leśne - Trientalis europaea.



I właśnie w tym momencie ze względu na skłonność do "odchylenia lewicowego" zacząłem oddalać się od badanego obszaru. Na razie w warstwie mchów zauważam rokietnika pospolitego - Pleurozium schreberi, któremu w sporej domieszce towarzyszy brodawkowiec czysty - Pseudoscleropodium purum.



Są też kolejne kruszyny pospolite - Frangula alnus.



W takim lesie, gdzie po obu stronach umownej granicy jest to samo bardzo łatwo zabłądzić.



Tym bardziej, że prawie wszędzie znajdujemy rokietnika pospolitego - Pleurozium schreberi.



Do tego chodzi orlica pospolita - Pteridium aquilinum oraz topola osika - Populus tremula i brak jakichkolwiek oznak istnienia zarośniętej drogi.





Także ściśle na on czas, a teraz częściowo chroniony kruszczyk szerokolistny - Epipactis helleborine swoim rozproszeniem nie ułatwia zadania.